تفسير سورة النازعات

الترجمة البشتوية

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة البشتو ترجمها زكريا عبدالسلام، وراجعها مفتي عبدالولي خان عام الطبعة 1423هـ.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴾

79-1 قسم دى په (ملايكو) راوښكونكو (روحونو د كفارو لره)، راوښكل

﴿وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴾

79-2 او په (ملايكو) اسان راوښكونكو (د مومنانو روحونو لره)، اسان راوښكل

﴿وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴾

79-3 او په تېزو تلونكو (ملايكو)، تېز تلل

﴿فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴾

79-4 پس په وړاندې كېدونكو (ملايكو)، وړاندې كېدل

﴿فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴾

79-5 بیا د كار په تدبیر جوړونكو (ملايكو) چې تاسو به خامخا بیا راژوندي كړى شئ)

﴿يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴾

79-6 په هغه ورځ چې لړځېدونكې به ولړځېږي

﴿تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴾

79-7 په دې پسې به راځي ورپسې راتلونكې

﴿قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴾

79-8 (د مجرمانو) زړونه به په دغه ورځ كې رپېدونكي (درزېدونكي) وي

﴿أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴾

79-9 د دغو سترګې به ښكته وي

﴿يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴾

79-10 دوى به وايي: ایا په رښتیا (او) یقینًا به مونږ ړومبني حالت ته ګرځولى شو (بیا به ژوندي كېږو؟)

﴿أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً﴾

79-11 ایا كله چې مونږ زاړه رژېدونكي هډوكي شو

﴿قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴾

79-12 دوى وویل: دغه (ګرځېدل) به په هغه وخت كې زیانمن ګرځېدل وي

﴿فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴾

79-13 پس بېشكه دغه خو بس یوه چغه ده

﴿فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ﴾

79-14 نو ناڅاپه به دوى د ځمكې په مخ وي

﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴾

79-15 ایا تا ته د موسٰی خبره راغلې ده

﴿إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴾

79-16 كله چې ده ته خپل رب په پاكې دَرې (ناو) ’’طُوٰی‘‘ كې اواز وكړ

﴿اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴾

79-17 ته فرعون ته لاړ شه، بېشكه ده سركشي شروع كړې ده

﴿فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ﴾

79-18 نو ته (ورته) ووایه: ایا ته دا خوښوې چې ته پاك شې

﴿وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴾

79-19 او دا چې زه تا ته ستا د رب په طرف ښوونه وكړم، پس چې ته ووېرېږې

﴿فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴾

79-20 نو ده (موسٰی) دغه (فرعون) ته تر ټولو لویه نښه وښودله

﴿فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴾

79-21 نو ده تكذيب وكړ او نافراني يې وكړه

﴿ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴾

79-22 بيا يې شا كړه (او) په ډېره بيړه سره لاړ

﴿فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴾

79-23 نو ده (جادوګر) راجمع كړل، پس اواز يې وكړ

﴿فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴾

79-24 نو ويې ويل:زه ستاسو رب یم، تر ټولو اوچت (رب)

﴿فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴾

79-25 نو دى الله راونیوه په عذاب د اخرت او دنیا سره

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ﴾

79-26 بېشكه په دغه (غرقولو او سوځولو) كې یقینًا د هغه چا لپاره عبرت دى چې (له الله نه) وېرېږي

﴿أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴾

79-27 ایا تاسو د پیدا كولو په لحاظ ډېر سخت یئ، یا كه اسمان، دغه هغه (الله) جوړ كړى دى

﴿رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴾

79-28 د ده چت يې اوچت كړى دى، نو دغه يې ښه برابر جوړ كړى دى

﴿وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴾

79-29 او د ده شپه يې توره تیاره كړې ده او د ده رڼا يې راوېستلې ده

﴿وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴾

79-30 او ځمكه يې له ده نه وروسته غوړولې ده

﴿أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴾

79-31 ده له دغې (ځمكې) نه د دې اوبه او د دې واښه رااېستلي دي

﴿وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴾

79-32 او غرونو لره، ده دغه محكم كړي دي

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

79-33 ستاسو او ستاسو د څاریو د فايدې لپاره

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴾

79-34 نو كله چې تر ټولو لویه بلا (قیامت) راشي

﴿يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ﴾

79-35 په هغه ورځ چې انسان به هغه څه یادوي چې ده كړي وي

﴿وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ﴾

79-36 او دوزخ به هغه چا ته څرګند كړى شي چې يې ویني

﴿فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ﴾

79-37 نو هر چې هغه څوك دى چې سركشي يې كړې وي

﴿وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴾

79-38 او دنيايي ژوند ته يې ترجیح وركړې وي

﴿فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

79-39 نو بېشكه چې هم دا دوزخ (د ده) استوګنه ده

﴿وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴾

79-40 او هر چې هغه څوك دى چې د خپل رب په وړاندې له ودرېدلو نه وېرېدلى وي او نفس (ځان) يې له خواهشاتو نه منع كړى وي

﴿فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

79-41 نو بېشكه چې هم دا جنت (د ده) استوګنه ده

﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴾

79-42 (اى نبي!) دوى له تا نه د قیامت په باره كې پوښتنه كوي چې د ده واقع كېدل به كله وي

﴿فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا﴾

79-43 ته د ده له یاده (علمه) په څه كې يې

﴿إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا﴾

79-44 خاص ستا رب ته د دغه (قيامت) انتها ده

﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا﴾

79-45 بېشكه ته خو يواځې د هغه چا وېروونكى يې چې له ده (قیامت) نه وېرېږي

﴿كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴾

79-46 ګویاكې دوى به په هغې ورځې كې چې دوى دغه (قیامت) وویني (داسې به وي لكه چې) دوى (په دنیا، یا په قبر كې) نه دي ایسار شوي مګر د ورځې اخر، یا څاښت

النازعات