تفسير سورة النازعات

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها د. حسين تاجي كله داري.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴾

سوگند به فرشتگانی که جان‌های (کافران) را به شدّت بیرون می‌کشند.

﴿وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که جان‌های (مؤمنان) را به نرمی و آسانی می‌گیرند.

﴿وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که شناورند.

﴿فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) بر یگدیگر سبقت می‌گیرند.

﴿فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴾

و سوگند به فرشتگانی (که به امر الهی) کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند.

﴿يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴾

روزی‌که (سپس از اولین دمیدن در صور) زمین (و کوه‌ها و همه چیز) را بلرزه در آید

﴿تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴾

در پی آن (دمیدن دوم حشر) بیاید.

﴿قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴾

دل‌هایی در آن روز سخت مضطرب (و ترسان) است.

﴿أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴾

و چشم‌های آنان (از ترس و شرمساری) فرو افتاده است.

﴿يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴾

(کافران در دنیا) می‌گویند: «آیا ما (پس از مرگ دوباره) به حال اول خود باز می‌گردانیده می‌شویم؟!

﴿أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً﴾

آیا هنگامی‌که استخوان‌های پوسیده‌ای شدیم (و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم؟!)».

﴿قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴾

گویند: «(اگر چنین وعده‌ای درست باشد) آنگاه آن بازگشتی زیانبار است!».

﴿فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴾

پس آن (بازگشت) تنها با یک بانگ مهیب است!

﴿فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ﴾

پس ناگهان همگی بر عرصۀ زمین (محشر) ظاهر می‌شوند.

﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴾

(ای پیامبر) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟!

﴿إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴾

آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس «طوی» ندا داد (و فرمود:).

﴿اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴾

به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است.

﴿فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ﴾

پس به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟!

﴿وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴾

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم، آنگاه (از او) بترسی، (و فرمانبردار شوی).

﴿فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴾

پس (موسی) معجزه‌ای بزرگ را به او نشان داد.

﴿فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴾

اما او تکذیب کرد و عصیان ورزید.

﴿ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴾

سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش (علیه او) پرداخت.

﴿فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴾

پس (قومش را) جمع کرد و ندا داد.

﴿فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴾

و آنگاه گفت: «من پروردگار برتر شما هستم».

﴿فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴾

پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ﴾

بی‌گمان در این (واقعه)، عبرتی است برای کسی‌که (از الله) می‌ترسد.

﴿أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴾

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) سخت‌تر است یا آسمان که (الله) آن را بنا کرد؟

﴿رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴾

سقف آن را برافراشت، پس به آن شکل و نظم داد.

﴿وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴾

و شبش را تاریک، و روزش را روشن گردانید.

﴿وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴾

و زمین را بعد از آن گسترانید.

﴿أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴾

و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد.

﴿وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴾

و کوه‌ها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد.

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴾

پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد،

﴿يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ﴾

در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد.

﴿وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ﴾

و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود.

﴿فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ﴾

پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد.

﴿وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴾

و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد.

﴿فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

پس بی ترید جهنم جایگاه اوست.

﴿وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴾

و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش.

﴿فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

پس قطعاً بهشت جایگاه اوست.

﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴾

(ای پیامبر) دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند، که در چه زمانی واقع می‌شود؟

﴿فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا﴾

تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟

﴿إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا﴾

(سر انجام و) منت‌های (علم) آن نزد پروردگار تو است.

﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا﴾

(ای پیامبر) تو تنها بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن می‌ترسند.

﴿كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴾

روزی‌که (کافران قیامت را) ببیند، (چنین احساس می‌کنند که) گویی (در دنیا) جز یک شامگاه یا چاشتگاه درنگ نکرده‌اند.

النازعات