الرحمن

  1. الرئيسية
  2. معجم ترجمات القرآن
  3. الرحمن
  4. الترجمة الفارسية - دار الإسلام
  5. فارسی
  6. الفارسية

تفسير سورة الرحمن

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

فارسی

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام.
﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمَٰنُ﴾

[الله] رحمان

﴿عَلَّمَ الْقُرْآنَ﴾

قرآن را آموزش داد؛

﴿خَلَقَ الْإِنْسَانَ﴾

انسان را آفرید؛

﴿عَلَّمَهُ الْبَيَانَ﴾

[و] به او سخن‏گفتن آموخت.

﴿الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ﴾

خورشید و ماه، با حسابی منظم [و دقیق] در گردِشَند؛

﴿وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ﴾

و گیاه و درخت [برایش] سجده می‌کنند.

﴿وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ﴾

او آسمان را برافراشت و میزان [عدالت را در زمین] برقرار نمود.

﴿أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ﴾

[ای مردم، چنین کرد] تا در وزن و پیمانه، [به یکدیگر] ستم نکنید؛

﴿وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ﴾

و سنجش [حقوق دیگران] را به عدالت برآورد كنید و در سنجش زیان نرسانید [و کم‌فروشی نکنید].

﴿وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ﴾

او زمین را براى [زندگى] انسان‏ها مقرر داشت،

﴿فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ﴾

که [انواع] میوه‌ها و نخل‏های خوشه‌دار در آن است.

﴿وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ﴾

و [همچنین] حبوباتِ برگ‏دار و گیاهانِ خوشبو؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ﴾

او انسان را از گِلى همچون سفال آفرید؛

﴿وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ﴾

و جن را از شعله‌ای از آتش خلق کرد؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ﴾

[او] پروردگار مشرق‏ها و مغرب‏هاست؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای گروه انس و جن] کدام یک نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟

﴿مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ﴾

او دو دریا[ی شور و شیرین] را روان کرد تا [به یکدیگر] برسند؛

﴿بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ﴾

[در عین حال،] مانعی میان آن دو است که با هم نمی‏‏‏آمیزند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ﴾

از آن دو [دریا] مروارید و مرجان به دست می‌آید؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ﴾

کشتی‏های كوه‌پیكرِ بادبان‌برافراشته در دریا برای اوست؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ﴾

هر چه روی زمین است، فناپذیر است

﴿وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ﴾

و [تنها ذات جاوید و] روی پروردگار باشکوه و ارجمندت باقی خواهد ماند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ﴾

[تمام] کسانی که در آسمان‏ها و زمین هستند از او درخواستِ نیاز می‌کنند و او هر روز [و هر لحظه] در کاری است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ﴾

ای گروه جن و انس، به زودی به حساب شما می‌پردازیم؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ﴾

ای گروه جن و انس، اگر مى‏توانید از كرانه‏هاى آسمان و زمین گذر كنید [تا از مجازات الهی برهید]، پس بگذرید؛ قادر [به این کار] نخواهید بود، مگر با قدرت [و بَیّنه فراوان که شما آن را ندارید]؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ﴾

شراره‏اى از آتش و ذرات جرقه بر شما باریده مى‏شود كه [در برابر آن] قادر به دفاع نیستید؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ﴾

آنگاه كه آسمان بشكافد و همچون روغن گداخته، سرخ‌فام گردد [قیامت آغاز خواهد شد].

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ﴾

آن روز، [به علت روشن‏بودن همۀ امور،] از انس و جن [دربارۀ گناهانشان] سؤال نخواهد شد؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ﴾

گناهکاران از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ آنگاه [آنان را] از موی پیشانی و پاهایشان می‌گیرند [و به دوزخ می‌اندازند]؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ﴾

این [همان] جهنمی است که گناهکاران انکارش می‌کردند؛

﴿يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ﴾

[در آنجا] میان آتش و آب داغ در حركتند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ﴾

هر کس از ایستادن در پیشگاهِ پروردگارش [براى حساب] مى‏ترسد، دو باغ [در بهشت] دارد؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿ذَوَاتَا أَفْنَانٍ﴾

[با درختانى] پر از شاخسارِ [تر و تازه و ثمردهنده]؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ﴾

در آن باغ‏ها، دو چشمه جاری است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ﴾

در آن باغ‏ها، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ﴾

[بهشتیان] بر بسترهایی كه آسترش از دیباى ضخیم است تكیه می‌زنند و میوه‏هاى آن باغ‏ها در دسترسشان است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ﴾

در آن باغ‏ها، حوریانی هستند که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و فقط به آنها عشق می‌ورزند]، و دستِ احدى از انس و جن قبلاً به آنان نرسیده است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ﴾

گویی آن حوریان، یاقوت و مرجانند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ﴾

آیا پاداشِ نیکی جز نیکی است؟

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ﴾

در کنار آن باغ‏ها، دو باغ [بهشتیِ] دیگر است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿مُدْهَامَّتَانِ﴾

[دو باغ] كه [درختانش] در نهایت سبزى [و خرمى] است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ﴾

در آن دو [باغ بهشتی،] دو چشمۀ جوشان جاری است.

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ﴾

و در آنها [درختان] میوه و درختان خرما و انار هست؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ﴾

در میان آن باغ‏ها، زنان نیک‏سیرت و نیکوروی، حضور دارند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ﴾

حوریانی که در خیمه‌های بهشتی [از چشم بیگانگان] مستورند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ﴾

[دوشیزگانی که] دست هیچ انس و جنی قبلاً به آنان نرسیده است؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ﴾

[بهشتیان] بر بالشت‏های سبز و بسترهایى نفیس و زیبا آرمیده‏اند؛

﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟

﴿تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ﴾

نامِ پروردگارِ باشکوه و ارجمند تو، بابرکت و فرخنده است.

الترجمات والتفاسير لهذه السورة: