تفسير سورة عبس

الترجمة الطاجيكية

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الطاجيكية ترجمها خوجه ميروف خوجه مير نشرها مجمع الملك فهد لطباعة المصحف الشريف بالمدينة المنورة، ملاحظة: ترجمات بعض الآيات (مشار إليها) تم تصويبها بمعرفة مركز رواد الترجمة مع إتاحة الإطلاع على الترجمة الأصلية لغرض إبداء الرأ

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ﴾

1.Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) рӯйро турш кард ва рӯй баргардонид(1),

﴿أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ﴾

2.чун он нобино; Абдулло ибни Мактум ба наздаш омад, дар он вақт Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ба даъвати бузургони Қурайш машғул буд.

﴿وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ﴾

3.Ва ту эй Паёмбар чӣ донӣ, шояд, ки он марди нобино покиза шавад,

﴿أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

4.ё панд гирад ва панди ту фоидааш кунад.

﴿أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ﴾

5.Аммо он ки ӯ тавонгар аст, бо мол ва ба имон эҳтиёҷ надорад,

﴿فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ﴾

6.ту рӯи худ ба ӯ мекунӣ ва ба каломи вай гӯш медиҳӣ

﴿وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ﴾

7. ва агар ҳам пок нагардад, чизе бар зиёни ту нест.(1)

﴿وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ﴾

8. Ва аммо он, касе ки шитобон ба назди ту омад

﴿وَهُوَ يَخْشَىٰ﴾

9. ва ӯ аз камбудӣ кардан дар роҳи ҳақ аз Аллоҳ метарсад,

﴿فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ﴾

10. вале ту аз ӯ рӯй метобӣ, ба дигаре рӯй меорӣ, амри Аллоҳ чунин нест, магар ин ки байни бузургу нотавон, бою камбағал, марду зан баробар бошӣ(1)

﴿كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ﴾

11. Оре, ин оятҳои Қуръон пандест,

﴿فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ﴾

12. пас ҳар кӣ хоҳад, аз он панд гирад.

﴿فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ﴾

13. Оятҳои Қуръон дар саҳифаҳое гаронқадр аст,

﴿مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ﴾

14. саҳифаҳое, ки пок ва дорои манзалати баланд,

﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ﴾

15. ба дасти котибони,

﴿كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾

16. бузургвору некӯкор(1) сабт шудааст.

﴿قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ﴾

17. Лаънат ва азоб бод бар инсони кофир, ки чӣ носипос (ношукр) аст!

﴿مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ﴾

18. Аллоҳ уро аввалин бор аз чи офаридааст?

﴿مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ﴾

19. Аз нутфае офаридаст ва онгоҳ ӯро ба андозае сохтааст,

﴿ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ﴾

20. сипас роҳашро осон сохт ва барояш роҳи неку бадро баён кард.

﴿ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ﴾

21. Баъд ӯро мемиронад ва вориди гӯраш мегардонад.

﴿ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ﴾

22. Сипас ҳар вақте ки хоҳад, ӯро барои ҳисобу китоб зинда мегардонад

﴿كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ﴾

23. Ҳаргиз чунин мабод! Он чиро, ки ба ӯ фармуда буд, анҷом надод.

﴿فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ﴾

24. Пас одамӣ ба таъоми худ бингарад, ки чӣ гуна Аллоҳ таъоми ӯро барои нигоҳ доштани ҳаёташ офарид.

﴿أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا﴾

25. Мо боронро ба фаровонӣ фурӯ рехтем,

﴿ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا﴾

26. сипас заминро ба некӣ шикофтем,

﴿فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا﴾

27. онгоҳ дар он донаҳо рӯёнидем,

﴿وَعِنَبًا وَقَضْبًا﴾

28. ва ангуру сабзавот

﴿وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا﴾

29. ва зайтуну дарахтони хурмо

﴿وَحَدَائِقَ غُلْبًا﴾

30. ва боғҳои пурдарахту анбуҳ

﴿وَفَاكِهَةً وَأَبًّا﴾

31. ва меваву алафро,

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

32. то шумову чорпоёнатон баҳра баред.

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ﴾

33. Пас ҳангоме ки он бонги гӯшкаркунанда рӯзи қиёмат, ки гӯшҳоро кар месозад, даррасад,

﴿يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ﴾

34. рӯзе, ки одамӣ аз ҳавли он рӯз аз бародараш бигурезад

﴿وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ﴾

35. ва аз модару падараш

﴿وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ﴾

36. ва аз ҳамсару фарзандонаш.

﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ﴾

37. Ҳар касеро аз онон дар он рӯзи қиёмат коре ҳаст, ки ӯро ба худ машғул медорад.

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ﴾

38. Дар он рӯз чеҳраҳое шод ва дурахшонанд,

﴿ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ﴾

39. хандонанду шодонанд.

﴿وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ﴾

40. Ва чеҳраҳои дӯзахиён дар он рӯз ғуборолуданд,

﴿تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ﴾

41. торикӣ онҳоро фурӯ мепӯшонад.

﴿أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ﴾

42. Инҳо кофиронанд, ки ба неъматҳои Аллоҳ куфр оварданд ва оётҳои Ӯро дурӯғ бароварданд ва бадкоронанд, ки ба маҳорими Аллоҳ ҷуръат карданд.(1)

عبس