تفسير سورة عبس

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها د. حسين تاجي كله داري.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ﴾

چهره درهم کشید، و روی بر گردانید،

﴿أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ﴾

از این‌که (عبد الله بن ام مکتوم) نابینا به نزدش آمد.

﴿وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ﴾

و (ای پیامبر) چه می‌دانی شاید که او پاک می‌شد.

﴿أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

یا پندگیرد، و این پند به او نفع می‌داد.

﴿أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ﴾

اما آن کس که مجد نیازی نمود.

﴿فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ﴾

پس تو به او روی می‌آوری،

﴿وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ﴾

در حالی‌که اگر او خود را (از کفر) پاک نسازد، چیزی بر تو نیست.

﴿وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ﴾

اما کسی شتابان به سراغ تو می‌آید.

﴿وَهُوَ يَخْشَىٰ﴾

و او (از الله) می‌ترسد.

﴿فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ﴾

پس تو از او غافل می‌شوی (و به او توجه نمی‌کنی؟)

﴿كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ﴾

هرگز چنین نیست، بی‌گمان این (سوره) تذکر و یاد آوری است.

﴿فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ﴾

پس هرکس بخواهد از آن پند گیرد.

﴿فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ﴾

در صحیفه‌‌های پر ارزشی (ثبت) است.

﴿مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ﴾

بلند پایه و پاکیزه.

﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ﴾

به دست (فرشتگان =) سفیران (وحی است).

﴿كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾

بزرگوار و نیکوکار.

﴿قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ﴾

مرگ بر (این) انسان، چقدر ناسپاس است؟!

﴿مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ﴾

(الله) او را از چه چیز آفریده است؟

﴿مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ﴾

او را از نطفۀ (ناچیز) آفریده است، آنگاه او را موزون ساخت.

﴿ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ﴾

سپس راه را برای او آسان نمود.

﴿ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ﴾

آنگاه (بعد از پایان عمر) او را میراند، پس او را در قبر (پنهان) کرد.

﴿ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ﴾

سپس هرگاه که بخواهد او را (زیاده می‌کند و از قبر) بر می‌انگیزد.

﴿كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ﴾

هرگز چنین نیست، (که او می‌پندارد) او هنوز آنچه را که (الله) فرمان داده، به‌جای نیاورده است.

﴿فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ﴾

پس انسان باید به غذای خود بنگرد.

﴿أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا﴾

بی‌گمان ما آب فراوان (از آسمان) فرو ریختیم.

﴿ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا﴾

سپس زمین را به نیکی شکافتیم.

﴿فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا﴾

آنگاه در آن دانه (های فراوان) رویاندیم.

﴿وَعِنَبًا وَقَضْبًا﴾

و انگور و سبزی (بسیار).

﴿وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا﴾

و زیتون و نخل.

﴿وَحَدَائِقَ غُلْبًا﴾

و باغ‌هایی (انبوه و) پردرخت.

﴿وَفَاكِهَةً وَأَبًّا﴾

و (انواع) میوه و علوفه (پدید آوردیم).

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ﴾

پس هنگامی‌که (آن) صدای مهیب (قیامت) فرا رسد.

﴿يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ﴾

روزی‌که انسان از برادرش می‌گریزد.

﴿وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ﴾

و از مادرش و از پدرش.

﴿وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ﴾

و از زنش و فرزندانش (نیز می‌گریزد).

﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ﴾

در آن روز هرکس را کاری است که او را به خود مشغولش دارد.

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ﴾

چهره‌هایی در آن روز گشاده و روشن است.

﴿ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ﴾

خندان و شاد است.

﴿وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ﴾

و چهره‌هایی در آن روز غبار آلود است.

﴿تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ﴾

سیاهی (و تاریکی) آن‌ها را پوشانده است.

﴿أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ﴾

اینان همان کافران فاجرند.

عبس