تفسير سورة النبأ

الترجمة الطاجيكية

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الطاجيكية ترجمها خوجه ميروف خوجه مير نشرها مجمع الملك فهد لطباعة المصحف الشريف بالمدينة المنورة، ملاحظة: ترجمات بعض الآيات (مشار إليها) تم تصويبها بمعرفة مركز رواد الترجمة مع إتاحة الإطلاع على الترجمة الأصلية لغرض إبداء الرأ

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ﴾

1. Аз чи чиз (кофирони Қурайш) ҳамдигарро мепурсанд?

﴿عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴾

2. Аз он хабари бузурге суол мекунанд,

﴿الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ﴾

3. ки дар он ихтилоф доранд ва он Қуръон аст, ки хабар медиҳад аз рӯзи баъс(1), (ки кофирони Қурайш ба он имон наёварда буданд.)

﴿كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴾

4. Оре, мушрикон ба зудӣ хоҳанд донист, (ки Аллоҳ ба сабаби бовар надоштанашон ба рӯзи қиёмат, эшонро чӣ хоҳад кард?)

﴿ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴾

5.
(Боз ҳам, таъкид менамояд:) Оре, ба зудӣ хоҳанд донист! (Ин таъкид барои рост ва ҳақиқат будани паёмбарии Расули Аллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам далолат менамояд ва он чи ки ӯ, аз Қуръон ва аз рӯзи зинда гардонидани баъд аз миронидан овардааст.) (Дар ин оят ваъид ва таҳдиде аст барои аҳли куффор)

﴿أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا﴾

6. Оё Мо заминрро бистаре насохтем?

﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾

7. Ва кӯҳҳоро мехҳое нанамудаем, то замин устувор истад?!

﴿وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا﴾

8. Ва шуморо ҷуфт-ҷуфт (марду зан) офаридем.

﴿وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا﴾

9. Ва хобатонро мояи оромиш қарор додем, то баданҳоятон роҳат кунад.

﴿وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴾

10. Ва шабро пӯшишатон қарор додем, ки бо торикиаш шуморо фаро мегирад, чунон ки дар бар дорандаи либосро мепӯшонад.

﴿وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا﴾

11. Ва рӯзро вақти талоши маъош (касб) қарор додем, то барои ободии ҳаёти худ саъю кӯшиш намоед.

﴿وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴾

12. Ва бар болои саратон ҳафт осмони устувор бино кардем, ки дар он шикофӣ ва нуқсон нест.

﴿وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا﴾

13. Ва хуршедро чароғи равшане офаридем.

﴿وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا﴾

14. Аз абрҳои боронафшон оби фаровоне нозил кардем,

﴿لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا﴾

15. то бо василаи он донаву наботот бирӯёнем барои мардумон ва ҳайвонот

﴿وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا﴾

16. ва ба василаи он низ бӯстонҳои дарҳампечидаро ато фармоем.

﴿إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا﴾

17. Бегумон рӯзи доварӣ (қиёмат,) рӯзест муъайян, барои аввалину охирин

﴿يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴾

18. Рӯзе, ки дар сур(1) дамида шавад ва шумо онгоҳ гурӯҳ-гурӯҳ меоед. (Яъне, ҳамаи уммат бо ҳамроҳи пешвоёнашон меоянд.)

﴿وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا﴾

19. Осмон шикофта шавад ва ҳар сурохӣ даре бошад, то фариштагон аз он дарвозаҳо фуруд оянд

﴿وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا﴾

20. Ва кӯҳҳо, баъди устувор будан равон сохта шаванд ва чун саробе несту нобуд гарданд.

﴿إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا﴾

21. Бегумон ҷаҳаннам камингоҳест, дар интизори кофирон ва барои онҳо омода шудааст

﴿لِلطَّاغِينَ مَآبًا﴾

22. ва барои саркашон бозгаштгоҳест.

﴿لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا﴾

23. Замонҳои дароз дар он ҷо абадӣ бошанд.

﴿لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا﴾

24. Дар он ҷо на ҳавои хунукӣ мечашанду на нӯшиданиҳои фораме менӯшанд,

﴿إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا﴾

25. фақат оби ҷушону хуну чирк нӯшанд.

﴿جَزَاءً وِفَاقًا﴾

26. Ин ҷазоест мувофиқи кирдорашон, ки дар ин дунё чунин амал карда буданд.

﴿إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا﴾

27. Бегумон, ки онон ба рӯзи ҳисоб умед надоштанд ва наметарсиданд

﴿وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴾

28. Ва оёти Моро ба куллӣ дурӯғ мешумурданд ва ба он чӣ Расули Аллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) оварда буд, онро тасдиқ надоштанд

﴿وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا﴾

29. Ва ҳама чизро донистаем ва дар, китобе(1) сабт кардаем.

﴿فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا﴾

30. Пас таъми талхии азобро бичашед, эй кофирон, ки дар ҳаққи шумо ҷуз азобе нахоҳем афзуд.

﴿إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا﴾

31.
Албатта парҳезгоронро комёбии бузургест, онон касонеанд, ки аз Парвардигори хеш метарсанд ва амали шоиста мекунанд ва ба дохил шудани ҷаннат комёб мешаванд

﴿حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا﴾

32. ва барояшон низ бӯстонҳову дарахтони ангур

﴿وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴾

33. ва духтарони навҷавоне ҳамсинну сол

﴿وَكَأْسًا دِهَاقًا﴾

34. ва ҷомҳои пур аз шароб

﴿لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴾

35. Ва онҳо дар он ҷо на сухани беҳуда мешунаванд ва на дурӯғ

﴿جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا﴾

36. ва ин мукофотест аз сӯи Парвардигорат, подош ва бахшише аз рӯи ҳисоб

﴿رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴾

37. Парвардигори осмонҳову замин ва он чӣ миёни онҳост. Он Аллоҳи Раҳмон, дар дунёву охират, ки аз ҳайбати У сухан гуфта натавонанд,

﴿يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا﴾

38. рӯзе, ки Ҷабраил ва фариштагон ба саф меистанд ва касе сухан намегӯяд, магар касе ки Аллоҳи Меҳрубон ба ӯ рухсат диҳад, ва ӯ сухани дуруст гӯяд. Ва ҳеҷ касро шафоъат карда наметавонанд, магар ба иҷозати Аллоҳи Меҳрубон

﴿ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا﴾

39. Он рӯз, рӯзи ҳақ аст. Дар омадани он рӯз ҳеҷ шакке нест. Пас ҳар касе бихоҳад, наҷот ёфтанро аз азоб, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ бигирад бо амалҳои солеҳ.

﴿إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا﴾

40.
Мо шуморо аз азоби рӯзи қиёмат, ки наздикаст, бим додем: рӯзе, ки одамӣ ҳар чиро пешопеш фиристодааст, аз амали нек ё бад, мебинад ва кофир аз сахтии ҳисоб мегӯяд: Эй кош, ман хок мебудам ва боз зинда намешудам.

النبأ