تفسير سورة النبأ

الترجمة الطاجيكية - عارفي

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الطاجيكية ترجمها من الفارسية وراجعها فريق متخصص مكلف من مركز رواد الترجمة بالشراكة مع موقع دار الإسلام www.islamhouse.com.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ﴾

[Кофирон] Дар бораи чи чиз аз якдигар суол мекунанд?

﴿عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴾

Аз хабаре бузург

﴿الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ﴾

Ҳамон [хабаре] ки онҳо дар он ихтилоф доранд

﴿كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴾

Чунин нест [ки онҳо меандешанд] ба зудӣ хоҳанд донист

﴿ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴾

Боз ҳам чунин нест; ба зудӣ хоҳанд донист

﴿أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا﴾

Оё заминро бистаре [барои осоиши шумо] қарор надодем?

﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾

Ва кӯҳҳоро мехҳо [-и он] қарор надодем?

﴿وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا﴾

Ва шуморо ҷуфт [нару мода] офаридем.

﴿وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا﴾

Ва хоби шуморо [мояи] оромишатон қарор додем

﴿وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴾

Ва шабро пӯшише [бароятон] қарор додем

﴿وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا﴾

Ва рӯзро [василаи] зиндагӣ ва [касби маош] қарор додем

﴿وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴾

Ва бар фарози шумо ҳафт [осмон] муҳкам бино кардем

﴿وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا﴾

Ва [хуршедро] чароғе дурахшон офаридем

﴿وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا﴾

Ва аз абрҳои боронзо обе фаровон фурӯ фиристодем

﴿لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا﴾

То бад-он дона ва гиёҳ бисёр бирӯёнем

﴿وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا﴾

Ва боғҳое пурдарахт [бо он парвариш диҳем]

﴿إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا﴾

Бе гумон, рӯзи доварӣ ваъдагоҳ [-и Мо бо шумо] аст

﴿يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴾

Рӯзе, ки дар «сур» дамида мешавад ва шумо гурӯҳ-гурӯҳ [ба маҳшар] меоед

﴿وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا﴾

Ва осмон кушуда мешавад ва ба сурати дарҳои мутааддид дармеояд

﴿وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا﴾

Ва кӯҳҳо ба ҳаракат дармеояд ва ба сурати саробе мешавад

﴿إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا﴾

Ва бе гумон, ҷаҳаннам камингоҳест

﴿لِلطَّاغِينَ مَآبًا﴾

Ва маҳалли бозгаште барои туғёнгарон

﴿لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا﴾

Муддати замоне дароз дар он ҷо бимонанд

﴿لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا﴾

Дар он ҷо [чизи] хунуке намечашанд ва на ошомиданӣ [-и гуворое хоҳанд дошт]

﴿إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا﴾

Ҷуз обе сӯзон ва [моеъе, ки] чирку хун [аст]

﴿جَزَاءً وِفَاقًا﴾

[Ин] Кайфаре аст муносиб ва дархӯр [-и аъмолашон]

﴿إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا﴾

Чаро ки онҳо ҳеҷ умеде ба [рӯзи] ҳисоб надоштанд

﴿وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴾

Ва оёти Моро ба шиддат такзиб карданд

﴿وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا﴾

Ва Мо ҳама чизро [дар Лавҳи маҳфуз] шуморишу сабт кардаем

﴿فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا﴾

Пас, [кайфари аъмоли худро] бичашед, ки чизе ҷуз азоб бар шумо намеафзоем

﴿إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا﴾

Бе гумон, барои парҳезкорон комёбӣ [-и бузурге] аст

﴿حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا﴾

Боғҳои [мева] ва токзорҳо

﴿وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴾

Ва ҳуроне ҷавон ва ҳамсиннусол

﴿وَكَأْسًا دِهَاقًا﴾

Ва ҷомҳое лабрез ва паёпай [аз шароби покизаи биҳишт]

﴿لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴾

Дар он ҷо на сухани беҳудае мешунаванд ва на дурӯғе

﴿جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا﴾

[Ин] Подош аз ҷониби Парвардигори туст ва атое аз рӯйи ҳисоб

﴿رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴾

[Ҳамон] Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи дар миёни онҳост; [ҳамон Аллоҳи] Раҳмон [ки] ҳеҷ кас [дар он рӯз] ёрои сухан гуфтан бо ӯро надорад

﴿يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا﴾

Рӯзе, ки рӯҳ [Ҷабраил] ва фариштагон ба саф биистанд, ҳеҷ кас сухан нагӯяд, ҷуз касе, ки Аллоҳи раҳмон ба ӯ иҷозат дода бошад ва [ӯ] сухани дуруст [ва савоб] гӯяд

﴿ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا﴾

Он [рӯз] рӯзи ҳақ аст; пас, ҳар ки хоҳад, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ биҷӯяд

﴿إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا﴾

Ба ростӣ, Мо шуморо аз азобе наздик бим додем: рӯзе, ки инсон он чиро аз қабл бо дастҳои худ фиристодааст, мебинад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок будам [ва барои ҳисоб барангехта намешудам!»

النبأ