تفسير سورة المطفّفين

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم، صادر عن مركز تفسير للدراسات القرآنية.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ﴾

نابودی و تباهی باد بر کم‌فروشان.

﴿الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ﴾

همان کسانی‌که وقتی از دیگران پیمانه بگیرند حقشان را کامل و بدون کاستی می‌گیرند.

﴿وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ﴾

و هرگاه برای مردم پیمانه یا وزن کنند از پیمانه و ترازو می‌کاهند، اهالی مدینه هنگام هجرت پیامبر صلی الله علیه وسلم به‌سوی آنها چنین حالتی داشتند.

﴿أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ﴾

اینها که این کار ناپسند را انجام می‌دهند مگر یقین ندارند که به‌سوی الله برانگیخته می‌شوند؟!

﴿لِيَوْمٍ عَظِيمٍ﴾

برای حسابرسی و جزا در روزی‌که به‌سبب مصیبت‌ها و هراس‌هایی که در آن وجود دارد بزرگ است.

﴿يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

روزی‌که مردم برای حسابرسی در برابر پروردگارِ تمام مخلوقات می‌ایستند.

﴿كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ﴾

امر چنان‌که تصور می‌کنید نیست که رستاخیزی پس از مرگ وجود ندارد، به‌راستی‌که نامۀ گناهکاران چه کافر و چه منافق، تباه‌شده در سجّین -زمینی زیرین- قرار دارد.

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ﴾

و - ای رسول- تو چه دانی که سِجّین چیست؟!

﴿كِتَابٌ مَرْقُومٌ﴾

کتاب نوشته‌شدۀ آنها است که نه از بین می‌رود، نه بر آن افزوده می‌شود و نه از آن کاسته می‌گردد.

﴿وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ﴾

نابودی و تباهی در آن روز برای تکذیب‌ کنندگان باد.

﴿الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ﴾

کسانی‌که روز جزا را که الله در آن روز بندگانش را براساس اعمال‌شان در دنیا جزا می‌دهد تکذیب می‌کنند.

﴿وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ﴾

و این روز را تکذیب نمی‌کند جز کسی که از حدود الله بگذرذ، و بسیار گناهکار باشد.

﴿إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ﴾

وقتی آیات نازل‌شدۀ ما بر رسول‌مان بر او خوانده شود می‌گوید: این افسانه‌های امت‌های پیشین است، و از جانب الله نیست.

﴿كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴾

امر چنان‌که این تکذیب‌ کنندگان تصور کردند نیست، بلکه گناهانی را که انجام می‌دادند بر عقل‌شان غلبه یافته و آن را پوشانده است، پس حق را با دل‌های‌شان نمی‌بینند.

﴿كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ﴾

آنها به‌طور قطع در روز قیامت از رویت پروردگارشان محروم هستند.

﴿ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ﴾

آن‌گاه به یقین وارد جهنم شوند، و از حرارتش رنج برند.

﴿ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ﴾

سپس برای سرزنش آنها در روز قیامت به آنها گفته می‌شود: این عذابی که با آن روبرو شدید همان چیزی است که آن را در دنیا تکذیب می‌کردید آن‌گاه که رسول‌تان شما را از آن خبر می‌داد.

﴿كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ﴾

امر چنان‌که تصور می‌کنید که هیچ حساب و جزایی وجود ندارد نیست، به‌راستی‌که اهل طاعت در عِلّیُّون هستند.

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ﴾

و - ای رسول- تو چه می‌دانی که علّیّون چیست؟!

﴿كِتَابٌ مَرْقُومٌ﴾

کتاب نوشته‌شدۀ آنها است که نه از بین می‌رود، نه بر آن افزوده می‌شود و نه از آن کاسته می‌گردد.

﴿يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾

فرشتگان مقرب هر آسمان این کتاب را می‌آورند.

﴿إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ﴾

به تحقیق کسانی‌که طاعات زیادی انجام داده‌اند در روز قیامت در نعمت‌هایی جاویدان هستند.

﴿عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ﴾

بر تخت‌هایی آراسته به‌سوی پروردگارشان، و به هر چیزی‌که وجودشان را به وجد آورد و آنها را شاد گرداند می‌نگرند.

﴿تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ﴾

هرگاه به آنها بنگری خرمی و شادابی و نشاط در اثرِ زندگی در ناز و نعمت را در چهره‌های‌شان خواهی دید.

﴿يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ﴾

خدمتکاران‌شان آنها را از شرابی که بر ظرفش مُهر نهاده شده است می‌نوشانند.

﴿خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ﴾

بوی مشک، بی‌نهایت از آن پخش می‌شود، و برای این پاداش گرامی، باید مسابقه ‌دهندگان، با عمل به آنچه الله را راضی می‌سازد، و ترک آنچه او تعالی را به خشم می‌آورد، با هم مسابقه دهند.

﴿وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ﴾

این شراب مُهر نهاده‌شده با چشمۀ تسنیم آمیخته می‌شود.

﴿عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ﴾

که چشمه‌ای در بالاترین بهشت است که مقربان صاف و خالص از آن می‌نوشند، و سایر مؤمنان از آمیزه‌ای از آن و غیر آن می‌نوشند.

﴿إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ﴾

به‌راستی کسانی‌که با کفر خویش گناه می‌کردند از روی تمسخر به مؤمنان می‌خندیدند.

﴿وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ﴾

و هرگاه بر مؤمنان می‌گذشتند از روی تمسخر و استهزا با چشم و ابرو به یکدیگر اشاره می‌کردند.

﴿وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ﴾

و هرگاه نزد خانوادهای خود بازمی‌گشتند، به سبب کفر و تسمخرِ مؤمنان، خوشحال و شادمان بازمی‌گشتند.

﴿وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ﴾

و هرگاه مسلمانان را مشاهده می‌کردند می‌گفتند: به‌راستی‌که اینها گمراهان از راه حق هستند، که دین پدران‌شان را رها کردند.

﴿وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ﴾

درحالی‌که الله آنها را بر حفظ اعمال مؤمنان نگماشته بود تا این سخن را بگویند.

﴿فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ﴾

اما در روز قیامت کسانی‌که به الله ایمان آوردند به کفار می‌خندند همان‌گونه که کافران در دنیا بر آنها می‌خندیدند.

﴿عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ﴾

بر تخت‌هایی آراسته به نعمت‌های جاویدانی که الله برای‌شان آماده ساخته است می‌نگرند.

﴿هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴾

به تحقیق که کافران در قبال اعمالی‌که در دنیا انجام دادند با عذابی خوارکننده مجازات شده‌اند.

المطفّفين