تفسير سورة القيامة

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها د. حسين تاجي كله داري.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ﴾

به روز قیامت سوگند می‌خورم.

﴿وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ﴾

و به نفس ملامت‌گر سوگند می‌خورم.

﴿أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ﴾

آیا انسان می‌پندارد که (پس از مرگ) هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟!

﴿بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ﴾

آری، ما قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.

﴿بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ﴾

بلکه انسان می‌خواهد که (آزادانه و بدون ترس از آخرت) در گناه و بدکاری مداومت داشته باشد.

﴿يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ﴾

(از این رو) می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟!».

﴿فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ﴾

پس هنگامی‌که چشم خیره شود.

﴿وَخَسَفَ الْقَمَرُ﴾

و ماه تیره (و بی‌نور) گردد.

﴿وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ﴾

و خورشید و ماه یکجا جمع کرده شود.

﴿يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ﴾

آن روز انسان می‌گوید: «راه گریز کجاست؟»

﴿كَلَّا لَا وَزَرَ﴾

هرگز، هیچ گریزگاهی وجود ندارد.

﴿إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ﴾

آن روز قرارگاه (نهایی) به سوی پروردگار توست.

﴿يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ﴾

در آن روز انسان را از آنچه پیش یا پس فرستاده است خبر داده می‌شود.

﴿بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ﴾

بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.

﴿وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ﴾

اگر چه (در دفاع از خود) عذرهایش را در میان آورد.

﴿لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ﴾

(ای پیامبر! هنگام نزول قرآن) زبانت را برای (تکرار و خواندن) آن شتاب‌زده حرکت مده.

﴿إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ﴾

مسلماً جمع‌آوری و خواندن آن بر (عهدۀ) ماست.

﴿فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ﴾

پس هرگاه (توسط جبرئیل) آن را (بر تو) خواندیم، خواندن او را پیروی کن.

﴿ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ﴾

سپس بیان‌کردنش بر (عهدۀ) ماست.

﴿كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ﴾

هرگز چنین نیست (که شما مشرکان می‌پندارید) بلکه شما دنیا(ی زودگذر) را دوست دارید.

﴿وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ﴾

و آخرت را رها می‌کنید.

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ﴾

آن روز چهره‌هایی تازه (و شاداب) است.

﴿إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ﴾

به سوی پروردگارش می‌نگرد.

﴿وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ﴾

و در آن روز چهره‌هایی عبوس (و درهم کشیده) است.

﴿تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ﴾

یقین دارد که آسیبی کمر‌‌شکن به او می‌رسد.

﴿كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ﴾

آری، چون (جان) به گلوگاهش برسد.

﴿وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ﴾

و گفته شود: چه کسی است که افسون بخواند؟ (و او را نجات دهد).

﴿وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ﴾

و یقین کند که زمان جدایی (از دنیا) است.

﴿وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ﴾

و ساق‌ها(ی پایش) به هم بپیچد.

﴿إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ﴾

در آن روز راندن (و مسیر همه) به سوی پروردگارت خواهد بود.

﴿فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ﴾

پس (او) نه تصدیق کرده است و نه نماز گزارده است.

﴿وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ﴾

بلکه (قرآن را) تکذیب کرد و (از ایمان) روی گرداند.

﴿ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ﴾

سپس خرامان به سوی خانواده‌اش بازگشت.

﴿أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ﴾

وای برتو! پس وای برتو!

﴿ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ﴾

بازهم وای برتو! پس وای برتو!

﴿أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى﴾

آیا انسان گمان می‌کند که (بی‌هدف و بدون حساب و جزا) به خود رها می‌شود؟

﴿أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ﴾

آیا (او) نطفه‌ای از منی که (در رحم) ریخته می‌شود نبود؟!

﴿ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ﴾

آنگاه به صورت خون بسته درآمد، پس (الله او را) آفرید، و درست و استوار ساخت.

﴿فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ﴾

پس از او دو زوج نر و ماده پدید آورد.

﴿أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ﴾

آیا (چنین آفریدگاری) قادر نیست که مردگان را (دوباره) زنده کند؟!

القيامة