تفسير سورة الفجر

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها د. حسين تاجي كله داري.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْفَجْرِ﴾

سوگند به صبح.

﴿وَلَيَالٍ عَشْرٍ﴾

و به شب‌های ده‌گانه (ذیحجه).

﴿وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ﴾

و به زوج و فرد.

﴿وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ﴾

و سوگند به شب هنگامی‌که (حرکت می‌کند و) می‌رود.

﴿هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ﴾

آیا در این (چیزها) سوگندی برای صاحب خرد نیست؟!

﴿أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ﴾

(ای پیامبر) آیا ندیدی که پروردگارت با (قوم) عاد چه کرد؟

﴿إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴾

(همان عاد) ارم که دارای ستون‌ها (و قامت بلند) بودند.

﴿الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ﴾

که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود.

﴿وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴾

و (نیز قوم) ثمود، آن‌هایی که صخره‌های سخت را از (کنار) وادی می‌تراشیدند (و برای خود خانه می‌ساختند)؟

﴿وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ﴾

و فرعون صاحب میخ‌ها (شکنجه‌ها و سپاه).

﴿الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ﴾

(همان) کسانی‌که در شهر‌ها طغیان (و سرکشی) کردند.

﴿فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ﴾

پس در آن‌ها بسیار فساد به بار آوردند.

﴿فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ﴾

آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.

﴿إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ﴾

یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه است.

﴿فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ﴾

پس اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و او را گرامی دارد و به او نعمت بخشد، (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».

﴿وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴾

و اما هنگامی‌که او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (ناامید می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

﴿كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ﴾

هرگز چنین نیست (که شما می‌پندارید)، بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید.

﴿وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴾

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب و تشویق نمی‌کنید.

﴿وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا﴾

و میراث را حریصانه می‌خورید (و حق دیگران را نمی‌دهید).

﴿وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا﴾

و مال و ثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید.

﴿كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا﴾

هرگز چنین نیست (که شما گمان می‌کنید) هنگامی‌که زمین سخت درهم کوبیده شود (و هموار گردد).

﴿وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا﴾

و پروردگارت (برای دادرسی) بیاید و (نیز) فرشتگان صف در صف (بیانید).

﴿وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

و در آن روز جهنم آورده شود، در آن روز انسان متذکر می‌شود، و (اما) این تذکر چه فایده‌ای برای او دارد؟!

﴿يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي﴾

می‌گوید: «ای کاش (در دنیا) برای (این) زندگیم (چیزی از) پیش فرستاده بودم.

﴿فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ﴾

پس در آن روز هیچ کسی همانند عذاب او (= الله) عذاب نمی‌کند.

﴿وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴾

و هیچ کس همچون بند کشیدن او (= الله) کسی را بند نکشد.

﴿يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ﴾

«ای روح آرام یافته.

﴿ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً﴾

به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی‌که تو از او خوشنودی و او از تو خشنود است.

﴿فَادْخُلِي فِي عِبَادِي﴾

پس در زمرۀ بندگان (خاص) من در آی.

﴿وَادْخُلِي جَنَّتِي﴾

و به بهشت من وارد شو»

الفجر