تفسير سورة المنافقون

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم، صادر عن مركز تفسير للدراسات القرآنية.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ﴾

- ای رسول- منافقان که اسلام را آشکار، و کفر را پنهان می‌کنند، چون در مجلس تو حاضر شوند می‌گویند: گواهی می‌دهیم که تو واقعاً فرستادۀ الله هستی. الله می‌داند که تو واقعاً فرستاده‌اش هستی و گواهی می‌دهد که منافقان در این ادعا که از صمیم قلب گواهی می‌دهند تو فرستادۀ الله هستی دروغ می‌گویند.

﴿اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾

سوگندهای‌شان را که بر ادعای ایمان خویش ایراد می‌کنند، پوشش و سپری در برابر قتل و اسارت برای خودشان قرار داده‌اند، و با ایجاد تردید و دروغ‌افکنی‌هایی که منتشر می‌کنند مردم را از ایمان بازداشته‌اند. چه زشت است نفاق و سوگندهای دروغینی که مرتکب می‌شوند.

﴿ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ﴾

این امر به‌سبب آن است که آنها از روی نفاق ایمان آوردند، و ایمان به دل‌های‌شان نرسیده است، سپس پنهانی به الله کفر ورزیدند. پس الله به‌سبب کفرشان بر دل‌های‌شان مُهر نهاد چنانکه ایمان در آن داخل نمی‌شود، و به‌سبب این مُهر آنچه را صلاح و رشدشان در آن باشد درک نمی‌کنند.

﴿۞ وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ﴾

و - ای بیننده- وقتی آنها را ببینی به‌سبب فراخی و ناز و نعمتی که در آن هستند سیما و حالت‌شان تو را به تعجب وامی‌دارد، و اگر سخن بگویند به‌سبب بلاغتی که در کلام‌شان است به آنها گوش فرا می‌دهی.
- ای رسول- گویی آنها در مجلس تو چوب‌هایی تکیه داده بر دیوار هستند، که هیچ چیزی نمی‌فهمند و درک نمی‌کنند، و به‌سبب بزدلی گمان می‌کنند هر صدایی آنها را مورد هدف قرار می‌دهد. آنها دشمن واقعی هستند.
پس - ای رسول- از آنها برحذر باش از اینکه سرّی برایت فاش کنند یا نیرنگی به تو بزنند، الله آنها را عذاب کند، چگونه با وجود دلایل آشکار، و براهین روشنِ ایمان، از آن گمراه می‌شوند؟!

﴿وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ﴾

و هرگاه به این منافقان گفته شود: با پوزش‌خواهی از آنچه از شما سر زد نزد رسول‌الله بیایید، تا برای گناهان‌تان از الله آمرزش بخواهد، از روی تمسخر و استهزا سرهای‌شان را برمی‌گردانند، و آنها را می‌بینی که از آنچه به آن فرمان یافته‌اند خودداری می‌کنند، درحالی‌که از پذیرش و اطاعت حق رویگردان هستند.

﴿سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾

- ای رسول- فرقی نمی‌کند برای گناهان‌شان آمرزش بخواهی یا آمرزش نخواهی. الله هرگز گناهان‌شان را نخواهد بخشید؛ زیرا الله خارج‌شدگان از طاعتش را که بر نافرمانی از او تعالی پافشاری می‌کنند توفیق نمی‌دهد.

﴿هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنْفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ﴾

آنها همان کسانی هستند که می‌گویند: اموال‌تان را بر کسانی‌که نزد رسول‌الله هستند چه فقرا و چه بادیه‌نشینان پیرامون مدینه انفاق نکنید تا از نزدش پراکنده شوند، درحالی‌که گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین فقط از آنِ الله است، که برای هر یک از بندگانش بخواهد رزق و روزی می‌دهد، اما منافقان نمی‌دانند که گنجینه‌های روزی به دست او سبحانه است.

﴿يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ﴾

سرکردۀ آنها عبدالله بن اُبَیّ می‌گوید: اگر به مدینه بازگردیم به‌طور قطع کسی‌که عزیزتر است - یعنی من و قومم- آن کسی را که خوارتر است، یعنی محمد صلی الله علیه وسلم و اصحابش را از آنجا بیرون خواهد کرد، درحالی‌که عزت فقط برای الله و رسولش و مؤمنان است؛ نه برای عبدالله بن اُبَیّ و یارانش. اما منافقان نمی‌دانند که عزت برای الله و رسولش و مؤمنان است.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾

ای کسانی‌که به الله ایمان آورده‌اید و به احکامش عمل کرده‌اید، اموال و فرزندان‌تان شما را از نماز یا سایر فرائض اسلام بازندارد، و هرکس اموال و فرزندانش او را از نماز و سایر مواردی که الله برایش واجب کرده است بازدارد، به تحقیق که اینها همان زیانکاران به خودشان و خانواده‌های‌شان در روز قیامت هستند.

﴿وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ﴾

و از اموالی که الله به شما روزی داده است انفاق کنید پیش از اینکه مرگ یکی از شما فرا رسد، آن‌گاه به پروردگارش بگوید: پروردگارا چرا تا زمانی اندک به من مهلت ندادی، تا از مالم در راه تو صدقه بدهم، و از بندگان صالح الله که اعمال نیکو انجام داده‌اند باشم.

﴿وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾

ولی الله سبحانه به هرکس که اجلش فرا رسد و عمرش پایان یابد مهلت نمی‌دهد، و الله از آنچه انجام می‌دهید بسیار آگاه است، و ذره‌ای از اعمال‌تان بر او پوشیده نمی‌ماند، و به زودی شما را در قبال آن جزا می‌دهد؛ اگر خیر باشد جزای خیر، و اگر شر باشد جزای شر.

المنافقون