ص

  1. الرئيسية
  2. معجم ترجمات القرآن
  3. ص
  4. الترجمة الأذرية
  5. Azərbaycanca / آذربايجان
  6. الأذرية

تفسير سورة ص

الترجمة الأذرية

Azərbaycanca / آذربايجان

الترجمة الأذرية

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الاذرية ترجمها علي خان موساييف، نشرها مجمع الملك فهد لطباعة المصحف الشريف. عام الطبعة 1433هـ. ملاحظة: ترجمات بعض الآيات (مشار إليها) تم تصويبها بمعرفة مركز رواد الترجمة، مع إتاحة الاطلاع على الترجمة الأصلية لغرض إبداء الرأي
﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ص ۚ وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ﴾

1. Sad. Öyüd-nəsihətlə dolu Qurana and olsun!

﴿بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ﴾

2. Kafirlər təkəbbür və ni­faq için­də­dirlər.

﴿كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلَاتَ حِينَ مَنَاصٍ﴾

3. Biz onlardan öncə də ne­çə-neçə nə­silləri məhv etmişik. Onlar yal­varıb im­dad diləyir­di­lər, lakin artıq qurtulma vaxtı keçmişdi.

﴿وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ ۖ وَقَالَ الْكَافِرُونَ هَٰذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ﴾

4. Kafirlər öz aralarından onlara xə­bərdarlıq edən bir peyğəmbər gəl­di­yi­nə təəccüb edib dedilər: “Bu, yalançı bir sehr­bazdır!

﴿أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ﴾

5. O, bütün məbudları bir məbudmu etdi? Həqi­qətən, bu, əcaib bir şeydir”.

﴿وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ﴾

6. Onların adlı-sanlı adam­la­rı çıxıb gedərək dedilər: “Gedin öz mə­bud­ları­nız­la səbirlə dav­ranın. Doğrusu, bu siz­dən istə­nilən bir şey­­dir.

﴿مَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَٰذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ﴾

7. Biz bunu axırıncı dində də eşit­mə­mişik. Bu, uydurma­dan baş­qa bir şey deyil.

﴿أَأُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنَا ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي ۖ بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذَابِ﴾

8. Məgər içimizdən təkcə onamı Zikr (Quran) vəhy edilmişdir?” Xeyr, on­lar Mənim Zikrimə şəkk gətirirlər. Xeyr, on­lar Mə­nim əzabımı hə­lə dadma­yıblar.

﴿أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ﴾

9. Yoxsa sənin Qüdrətli və Bəxşedən Rəbbinin rəhmət xə­zinə­lə­ri onlardadır?

﴿أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ﴾

10. Ya da, göylərin, yerin və onların arasında olanların üzə­rin­də haki­miy­yət onlaramı ve­rilmişdir? Qoy onda istəni­lən yolla göyə qalxsınlar.

﴿جُنْدٌ مَا هُنَالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزَابِ﴾

11. Bu ordu da əvvəlki əlbir dəstələr kimi darmadağın edi­lə­cək­.

﴿كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ﴾

12. Onlardan əvvəl Nuh qöv­mü, Ad tayfası və dirəklər sahibi Fi­ron da el­çi­ləri ya­lançı say­mış­dı­lar.

﴿وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ ۚ أُولَٰئِكَ الْأَحْزَابُ﴾

13. Həmçinin Səmud, Lut qövmü və Əykə əhli də. Bun­lar əlbir dəstələr idi.

﴿إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ﴾

14. Hər biri elçiləri yalançı hesab et­di və Mənim cəzam da ger­çək­ləşdi.

﴿وَمَا يَنْظُرُ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ﴾

15. Onlar qar­şısıalın­maz tək­cə bir tük­ürpədici səsi gözlə­yir­lər.

﴿وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ﴾

16. Onlar istehza edərək: “Ey Rəbbimiz! Bizim payımızı He­sab­laş­ma günü gəl­məmişdən əvvəl tezliklə ver!”– dedilər.

﴿اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ﴾

17. Onların dediklərinə sə­bir et və qüdrətli qulumuz Davu­du ya­dına sal! O, daim Allaha üz tutardı.

﴿إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ﴾

18. Biz dağları ona ram et­mişdik. On­lar axşam çağı və səhər onun­la birlikdə Allahın şəninə təriflər deyirdilər.

﴿وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً ۖ كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ﴾

19. Biz quşları da toplum halda ona ram etmişdik. Ha­mısı daima Alla­ha üz tutardı.

﴿وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ﴾

20. Biz onun mülkünü möh­kəm­lən­dirdik, özünə də hik­mət (pey­ğəm­bər­lik) və düzgün qə­rar çıxartmaq qabi­liy­yəti bəxş etdik.

﴿۞ وَهَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ﴾

21. Davudun yanında çəki­şən­lərin xə­bəri sənə gəlib çat­dı­mı? O za­man onlar divarı aşıb mə­bədə girdilər.

﴿إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَىٰ سَوَاءِ الصِّرَاطِ﴾

22. Onlar Davudun yanına daxil ol­duqda Davud onlardan qorx­du. Onlar dedilər: “Qorx­ma! Biz iki iddiaçıyıq. Bi­rimiz di­gə­ri­nin haqqını tap­dalamış­dır. Aramızda ədalətlə hökm ver, haqsızlıq et­mə və bizə düz yolu göstər!

﴿إِنَّ هَٰذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَعَزَّنِي فِي الْخِطَابِ﴾

23. Bu mənim qardaşımdır. Onun doxsan doqquz qoyunu, mə­nim isə bir­cə qoyunum var­. Bununla belə: “Onu mənə ver!”– de­di və mübahisədə mə­nə üstün gəldi”.

﴿قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِ ۖ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ ۗ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ ۩﴾

24. Davud dedi: “O sənin qo­yununu öz qoyunlarına qat­maq is­tə­­məklə, sənə qarşı haq­sızlıq etmişdir. Həqiqətən, şə­riklərin çoxu bir-birinin haq­qını tap­da­layar. Yalnız iman gətirib yax­şı işlər gö­rən­lərdən başqa. On­lar isə çox azdır­lar!” Bunları de­dikdən sonra, Da­vud Bizim onu sınağa çəkdiyimizi yəqinləş­di­rərək, Rəbbindən özü­­nün ba­ğışlanmasını dilə­di və səcdəyə qapanıb tövbə etdi.

﴿فَغَفَرْنَا لَهُ ذَٰلِكَ ۖ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ﴾

25. Biz bunu ona bağış­la­dıq. Həqi­qə­tən, o Bizə yaxın olan­lar­dan­dır və onun üçün gözəl qayıdış yeri hazırlanmışdır.

﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ﴾

26. Ey Davud! Biz səni yer üzündə xəlifə təyin etdik. Elə isə in­san­lar ara­sında ədalətlə hökm ver, nəfsin istəyinə uy­ma, yoxsa o sə­ni Allahın yo­lun­dan az­dırar. Həqiqətən, Allahın yo­lundan azan­la­rı hesablaşma gününü unut­duq­ları üçün şid­dətli bir əzab göz­lə­yir.

﴿وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ﴾

27. Biz göyü, yeri və onların ara­sın­da­kıları nahaq yerə xəlq et­məmişik. Bu, kafirlərin zən­nidir. Vay o kafirlərin Od­dakı halına!

﴿أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ﴾

28. Biz heç iman gətirib yax­şı işlər gö­rənləri yer üzündə fit­nə-fə­­sad törə­dən­lərə tay tu­ta­rıq­mı? Ya da Allahdan qor­­xanları gü­nah­karlara tay tuta­rıqmı?

﴿كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾

29. Bu mübarək Kitabı, in­sanların onun ayələrini düşü­nüb an­la­ma­sı və ağıl sahibləri­nin də ondan ibrət gö­tür­məsi üçün sənə nazil et­dik.

﴿وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ﴾

30. Biz Davuda Süleymanı bəxş et­dik. O necə də gözəl qul idi! Da­i­ma Allaha üz tutardı.

﴿إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ﴾

31. Bir dəfə axşam çağı ona üç ayağı üstündə durub bir aya­ğı­nın dır­nağını ye­rə vuran, qaçağan atlar göstərildi.

﴿فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ﴾

32. Süleyman dedi: “Mən, gü­nəş üfüq­də batanadək ne­mətə olan mə­həb­bəti Rəbbimi zikr etməkdən üstün tutdum – at­lar məni əsr na­mazından ya­yındır­dı”.

﴿رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ﴾

33. Süleyman: “Onları yanı­ma qay­ta­rın!”– dedi. O, atların qıç­la­rı­nı və bo­yunlarını vur­ma­ğa başladı.

﴿وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمَانَ وَأَلْقَيْنَا عَلَىٰ كُرْسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ﴾

34. Biz Süleymanı sınağa çə­kib tax­tı­nın üstünə cansız bir cə­səd at­dıq. Sonra o tövbə edib qayıtdı.

﴿قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ﴾

35. O dedi: “Ey Rəbbim! Mə­ni ba­ğış­la və mənə elə bir səl­tə­nət ver ki, mən­dən sonra heç kimə nəsib olmasın. Hə­qi­qə­tən, Sən Bəx­şe­dən­sən.

﴿فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ﴾

36. Biz də, onun əmri ilə is­tədiyi ye­rə sakitcə əsən küləyi ona ram etdik.

﴿وَالشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ﴾

37. Həmçinin şeytanlardan olan müx­təlif nəqşlər vuran bən­na­la­rı, dalğıcları

﴿وَآخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ﴾

38. və başqalarını da zən­cir­lənmiş hal­da ona tabe etdik

﴿هَٰذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴾

39. və buyurduq: “Bu Bizim hədiy­yə­mizdir! Bunlardan istə­diyinə ver­sən də, verməsən də səndən haqq-hesab tələb olun­ma­ya­caq­dır”.

﴿وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ﴾

40. Həqiqətən, o Bizə yaxın olan­lar­dandır və onun üçün gö­zəl qa­yıdış yeri hazırlanmışdır.

﴿وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ﴾

41. Qulumuz Əyyubu da ya­da sal! Bir zaman o öz Rəbbinə yal­va­rıb demişdi: “Şeytan mə­nə bəla və əzab toxun­dur­muş­dur!”

﴿ارْكُضْ بِرِجْلِكَ ۖ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ﴾

42. Biz ona dedik: “Ayağını yerə vur! Budur yuyunmaq və içmək üçün sərin su!”

﴿وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ﴾

43. Bizdən bir mərhəmət və ağıl sa­hiblərinə bir ibrət olsun de­yə, ona həm ailə­sini qaytardıq, həm də onlarla yanaşı bir mislini bəxş et­dik.

﴿وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ﴾

44. Biz ona dedik: “Əlinə bir dəstə çu­buq götür və onunla ar­va­dını vur. An­dı­nı pozma”. Hə­qiqətən, Biz onu səbir edən gör­dük. Necə də gözəl qul idi! O, daima Allaha üz tutardı.

﴿وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ﴾

45. Qüdrət və bəsirət sahibi olan qul­larımız İbrahimi, İs­ha­qı və Yə­qubu da yada sal!

﴿إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ﴾

46. Biz onları Axirət yur­du­nu sadiq ürəklə andıqlarına gö­rə seç­dik.

﴿وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ﴾

47. Həqiqətən, onlar Bizim yanı­mız­da seçilmiş ən yaxşı kim­sə­lər­dən­dirlər.

﴿وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ﴾

48. İsmaili, əl-Yəsə'i və Zülkifli də yada sal! Onların ha­mısı ən yax­şı kim­sələrdəndir.

﴿هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ﴾

49. Bu, bir xatırlatmadır. Allah­dan qorxanları gözəl bir qa­yı­dış ye­ri göz­lə­yir –

﴿جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ﴾

50. qapıları onlar üçün açıl­mış Ədn cən­nətləri.

﴿مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ﴾

51. Onlar orada taxtlara dir­səklənib çoxlu-çoxlu meyvələr və cən­nətə məxsus içkilər istə­yə­cəklər.

﴿۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ﴾

52. Onların yanında gözlə­ri­ni ərin­dən çəkməyən həmya­şıd­ları ola­caq­.

﴿هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ﴾

53. Hesablaşma günü üçün sizə vəd olunanlar bunlardır.

﴿إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ﴾

54. Bəli, bu Bizim verdiyi­miz ne­mətdir. O, tükənməzdir.

﴿هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ﴾

55. Bax belə! Şübhəsiz ki, az­ğınları da çox pis qayıdış yeri göz­lə­yir –

﴿جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ﴾

56. içində yanacaqları Cə­hən­nəm. Ora nə pis yataqdır!

﴿هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ﴾

57. Bu, qaynar su və irindir. Qoy onu dadsınlar!

﴿وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ﴾

58. Kafirlər üçün əzabın buna bənzər başqa növləri də vardır.

﴿هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ﴾

59. Kafirlərin başçılarına de­yi­ləcək: “Bu, sizinlə birlikdə Cə­hən­nə­mə gi­rən dəstə­dir. Baş­çılar de­yəcəklər: “Onlara salam olma­sın! Şübhəsiz ki, onlar odda yana­caqlar”.

﴿قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ﴾

60. Tabe olanlar deyəcəklər: “Xeyr, si­zin özünüzə salam ol­ma­sın! Bunu bizə siz təqdim edirdiniz. Ora necə də pis qə­rar tutulan yer­dir!”

﴿قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ﴾

61. Onlar deyəcəklər: “Ey Rəbbimiz! Bunu bizə kim təq­dim edib­sə, onun əzabını odda ikiqat elə!”

﴿وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ﴾

62. Günahkarlar deyəcəklər: “Bizə nə olub ki, dünyada ikən pis adam­lar saydı­ğımız kişiləri burada görmürük?

﴿أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ﴾

63. Biz onları haqsızcası­na məsxə­rə­yə qoyurduq? Yoxsa, onlar gö­zə dəy­mirlər?”

﴿إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ﴾

64. Şübhəsiz ki, bu – od sa­kinlərinin bir-biri ilə höcətləş­məsi bir hə­qiqətdir.

﴿قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ﴾

65. De: “Mən yalnız xəbər­dar edə­nəm. Tək olan, hər şeyə Qalib gə­lən Allahdan başqa iba­də­tə layiq olan məbud yoxdur”.

﴿رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ﴾

66. O, göylərin, yerin və on­ların ara­sında olanların Rəb­bi­dir. O, Qüd­rət­li­dir, Bağışla­yan­dır.

﴿قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ﴾

67. De: “O, böyük xəbərdir.

﴿أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ﴾

68. Siz isə ondan üz döndə­rirsiniz.

﴿مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ﴾

69. Ali toplum mübahisə edərkən mənim onlardan heç bir xə­bə­rim yox idi.

﴿إِنْ يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ﴾

70. Mənə, ancaq açıq-aydın xəbərdar edən olduğuma görə vəhy olunur”.

﴿إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ﴾

71. Bir zaman sənin Rəbbin mələk­lə­rə belə demişdi: “Mən pal­çıq­dan bir in­san yarada­ca­ğam.

﴿فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ﴾

72. Mən ona surət verib Öz ruhum­dan üfürdüyüm zaman ona səc­də edin!”

﴿فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ﴾

73. Mələklərin hamısı bir­lik­də səcdə etdi,

﴿إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ﴾

74. yalnız İblisdən başqa! O təkəb­bür göstərdi və kafirlər­dən ol­du.

﴿قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ﴾

75. Allah dedi: “Ey İblis! Sə­nə Mə­nim iki əlimlə yaratdı­ğı­ma səc­də etməyə ma­ne olan nədir? Təkəbbür göstərdin, yoxsa özünü yük­sək tutdun?”

﴿قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ﴾

76. İblis dedi: “Mən ondan daha xe­yirliyəm. Çünki Sən məni od­dan, onu isə palçıqdan yaratdın!”

﴿قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ﴾

77. Allah dedi: “Çıx oradan! Sən artıq rəh­mətimdən qo­vul­muş­san!

﴿وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ﴾

78. Haqq-hesab gününə qə­dər lənə­tim sənin üzərində ola­caq­dır!”

﴿قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ﴾

79. İblis dedi: “Ey Rəbbim! Onlar di­rildiləcəkləri günə qə­dər mə­nə möhlət ver”.

﴿قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ﴾

80. Allah dedi: “Sən möhlət verilən­lərdənsən –

﴿إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ﴾

81. vaxtı məlum olan günə qədər!”

﴿قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ﴾

82. İblis dedi: “Sənin qüd­rə­tinə and olsun ki, onların ha­mı­sını yol­dan çı­xa­racağam;

﴿إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ﴾

83. Təkcə Sənin seçilmiş ix­laslı qul­larından başqa!”

﴿قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ﴾

84. Allah dedi: “Budur haqq! Mən yal­nız haqqı deyirəm!

﴿لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ﴾

85. Mən Cəhənnəmi səninlə və sənə tabe olanların hamısı ilə dol­­dura­ca­ğam!”

﴿قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ﴾

86. De: “Mən buna görə siz­dən heç bir mükafat istəmirəm və mən özümdən bir şey uy­durmağa çalışmıram.

﴿إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ﴾

87. Bu Quran aləmlərə an­caq xatır­latmadır.

﴿وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ﴾

88. Siz onun verdiyi xəbəri bir müddətdən sonra mütləq bilə­cək­si­niz!”

الترجمات والتفاسير لهذه السورة: