صفة الوضوء
از عمرو بن كعب یا كعب بن عمرو همدانی رضی الله عنه روایت است که می گوید: نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم رفتم که ایشان مشغول وضو گرفتن بود و آب از صورت و ریش مبارک بر سینه اش می ریخت؛ و دیدم که بین مضمضه و استنشاق فاصله می اندازد.
عن عمرو بن كعب أو كعب بن عمرو الهمداني -رضي الله عنه- قال: دَخَلْتُ -يَعْنِى: عَلَى النَّبِي صلى الله عليه وسلم- وَهُوَ يَتَوَضَّأُ وَالْمَاءُ يَسِيلُ مِنْ وَجْهِهِ وَلِحْيَتِهِ عَلَى صَدْرِهِ فَرَأَيْتُهُ يَفْصِلُ بَيْنَ الْمَضْمَضَةِ وَالاِسْتِنْشَاقِ.
شرح الحديث :
از طلحة بن مصرف از پدرش از جدش روایت است که می گوید: نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتم که ایشان مشغول وضو گرفتن بود و آب از صورت و ریش مبارک می ریخت؛ ایشان را دیدم که بین مضمضه و استنشاق فاصله می اندازد؛ یعنی مشت آبی برای مضمضه بر می دارد و باز مشت آبی برای استنشاق بر می دارد. و به این ترتیب شش مشت آب، سه مشت برای مضمضه و سه مشت برای استنشاق بر می دارد. اما حدیث مذکور ضعیف است و حجتی با آن اقامه نمی شود. بلکه از رسول الله صلی الله علیه وسلم ثابت است که بین مضمضه و استنشاق فاصله نمی انداخت، بلکه با یک آب هر دو عمل را انجام می داد؛ به این ترتیب که مشتی آب بر می داشت و نیمی از آن را برای دهان و نیمه ی دیگر را برای بینی استفاده می کرد. چون دهان و بینی در یک عضو یعنی صورت هستند لذا برداشتن آب جدیدی برای بینی لازم نیست. بنابراین آنچه از رسول الله صلی الله علیه وسلم در این زمینه ثابت است، جمع بین مضمضه و استنشاق می باشد.