الشعراء

  1. الرئيسية
  2. معجم ترجمات القرآن
  3. الشعراء
  4. الترجمة الفارسية - حسين تاجي
  5. فارسی
  6. الفارسية

تفسير سورة الشعراء

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

فارسی

الترجمة الفارسية - حسين تاجي

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها د. حسين تاجي كله داري.
﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ طسم﴾

طسم (طا. سین. میم)

﴿تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ﴾

این آیات کتاب روشن است.

﴿لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ﴾

گویی می‌خواهی از (شدت غم و اندوه) این‌که آن‌ها ایمان نمی‌آورند؛ خود را هلاک کنی!

﴿إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ﴾

اگر بخواهیم از آسمان بر آن‌ها نشانه‌ای نازل می‌کنیم که گردن‌هایشان در برابر آن تسلیم (و خاضع) گردد.

﴿وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ﴾

و هیچ پند تازه‌ای از سوی (الله) رحمان برای آن‌ها نمی‌آید؛ مگر این‌که از آن روی گردان هستند.

﴿فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴾

به راستی آن‌ها تکذیب کردند، پس به زودی اخبار آنچه را که به آن استهزاء (و تمسخر) می‌کردند؛ به آن‌ها خواهد رسید.

﴿أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ﴾

آیا به زمین ننگریسته‌اند که چه قدر از هر گونه گیاهان (نیکو و) پر ارزش در آن رویانده‌ایم؟!

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این نشانۀ (بزرگی) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نیستند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و به راستی پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴾

و (به یاد بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سوی قوم ستمکار برو،

﴿قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ﴾

قوم فرعون، آیا آن‌ها نمی‌ترسند؟!

﴿قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ﴾

(موسی) گفت: «پروردگارا! من می‌ترسم که مرا تکذیب کنند!

﴿وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ﴾

و سینه‌ام تنگ گردد و زبانم باز نشود، پس (برادرم) هارون را (نیز) رسالت ده (تا مرا یاری کند).

﴿وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ﴾

و آن‌ها بر (گردن) من (ادعای) گناهی دارند، پس می‌ترسم که مرا بکشند».

﴿قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ﴾

(الله) فرمود: «چنین نیست، پس شما هردو با آیات ما بروید، یقیناً ما با شما شنوندگان هستیم.

﴿فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

پس (به نزد) فرعون بروید، و بگویید: «ما فرستادۀ پروردگار جهانیان هستیم،

﴿أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ﴾

که بنی اسرائیل را با ما بفرست».

﴿قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ﴾

(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی نزد خود پرورش ندادیم، و سال‌هایی از عمرت را در میان ما نگذراندی؟!

﴿وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ﴾

و (بالاخره) آن کارت را (که نبایست انجام می‌دادی) انجام دادی، و تو از ناسپاسانی».

﴿قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ﴾

(موسی) گفت: «(من) آن (کار) را آنگاه انجام دادم که من از بی‌خبران بودم.

﴿فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾

پس چون از شما ترسیدم از شما فرار کردم، آنگاه پروردگارم به من دانش (و نبوت) بخشید و مرا از پیامبران قرار داد.

﴿وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرَائِيلَ﴾

و آیا این نعمتی است که تو بر من منت می‌گذاری که بنی اسرائیل را بردۀ خود ساخته‌ای؟!»

﴿قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ﴾

فرعون گفت: «پروردگار جهانیان چیست؟!»

﴿قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ﴾

(موسی) گفت: «پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید».

﴿قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ﴾

(فرعون) به آن‌های که در اطرافش بودند؛ گفت: «آیا نمی‌شنوید؟»

﴿قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ﴾

(موسی) گفت: «(او) پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست.

﴿قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ﴾

(فرعون) گفت: «بی‌تردید پیامبرتان که به سوی شما فرستاده شده دیوانه است».

﴿قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ﴾

(موسی) گفت: «(او) پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است، اگر بیندیشید».

﴿قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ﴾

(فرعون) گفت: «اگر معبودی جز من برگزینی، البته تو را از زندانیان قرار خواهم داد».

﴿قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ﴾

(موسی) گفت: «حتی اگر معجزۀ روشنی برای تو آورده باشم؟!»

﴿قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ﴾

(فرعون) گفت: «پس اگر از راستگویانی، آن را بیاور».

﴿فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ﴾

پس (موسی) عصای خود را افکند، که ناگهان آن اژد‌هایی آشکار شد.

﴿وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ﴾

و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد که ناگهان در برابر بینندگان سفید (و روشن) بود.

﴿قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ﴾

(فرعون) به اشرافی که اطراف او بودند؛ گفت: «بی‌گمان این (مرد) جادوگر دانایی است.

﴿يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ﴾

(او) می‌خواهد با سحرش شما را از سرزمین‌تان بیرون کند، پس شما چه نظر می‌دهید؟!»

﴿قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ﴾

گفتند: «(کار) او و برادرش را به تأخیر انداز، و جمع آوری کنندگان را در (همۀ) شهر‌ها بفرست».

﴿يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ﴾

تا هر جادوگر ماهر (و) دانایی را نزد تو آورند».

﴿فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ﴾

پس (سر‌انجام) جادوگران برای وعده‌گاه روز معینی گرد آورده شدند.

﴿وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ﴾

و به مردم گفته شد: «آیا شما (نیز) جمع می‌شوید،

﴿لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ﴾

تا اگر ساحران پیروز شدند، ما از آن‌ها پیروی کنیم؟!»

﴿فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ﴾

پس هنگامی‌که ساحران آمدند، به فرعون گفتند: «اگر ما پیروز شویم، آیا ما پاداشی خواهیم داشت؟!»

﴿قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ﴾

گفت: «آری، و بی‌گمان آنگاه شما از مقربان خواهید بود».

﴿قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ﴾

موسی به آن‌ها گفت: «هر چه می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید»

﴿فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ﴾

پس آن‌ها ریسمان‌ها و عصا‌های خود را افکندند، و گفتند: «به عزت فرعون سوگند که، قطعاً ما پیروزیم».

﴿فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ﴾

پس موسی عصایش را افکند، ناگهان آنچه را به دروغ بر ساخته بودند، بلعید.

﴿فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ﴾

پس ساحران سجده‌کنان (به زمین) افتادند.

﴿قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

گفتند: «ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم

﴿رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ﴾

پروردگار موسی و هارون».

﴿قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ﴾

(فرعون) گفت: «آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلماً او بزرگتر شماست که سحر را به شما یاد داده است، پس به زودی خواهید دانست! دستان‌تان و پا‌هایتان را به عکس یکدیگر قطع می‌کنم، و همۀ شما را به دار می‌آویزم».

﴿قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ﴾

گفتند: «باکی نیست، ما به سوی پروردگارمان باز می‌گردیم.

﴿إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ﴾

ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، که ما از نخستین ایمان آورندگان بودیم».

﴿۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ﴾

و به موسی وحی کردیم که: «شبانه بندگانم را (از مصر) بیرون ببر، بی‌گمان شما تعقیب می‌شوید».

﴿فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ﴾

پس فرعون (چون از ماجرا آگاه گردید) گرد آورندگان (نیرو) را به شهرها فرستاد.

﴿إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ﴾

(و گفت:) این‌ها (= بنی اسرائیل) گروهی اندک (و ناچیز) هستند،

﴿وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ﴾

و این‌ها ما را به خشم آورده‌اند،

﴿وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ﴾

و ما همگی آماده (و بیدار) هستیم».

﴿فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴾

پس آن‌ها را از باغ‌ها و چشمه‌‌ها بیرون کردیم.

﴿وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ﴾

و (نیز) از گنج‌ها و منزل‌گاه نیکو (و قصر‌های مجلل بیرون راندیم).

﴿كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ﴾

(آری) این چنین (کردیم) و بنی اسرائیل را وارث آن‌ها ساختیم.

﴿فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ﴾

پس آن‌ها (صبحگاهان به) هنگام طلوع آفتاب به تعقیب‌شان پرداختند.

﴿فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ﴾

پس چون دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «یقیناً ما (در چنگال فرعونیان) گرفتار شدیم».

﴿قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ﴾

(موسی) گفت: «چنین نیست، بی‌گمان پروردگارم با من است، به زودی مرا هدایت خواهد کرد»

﴿فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ﴾

پس به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن» آنگاه (دریا) شکافته شد، پس هر بخشی (از آن) همچون کوه عظیمی شد.

﴿وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ﴾

و دیگران (= فرعون و فرعونیان) را (نیز) به آنجا نزدیک ساختیم.

﴿وَأَنْجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ﴾

و موسی و همراهانش را همگی نجات دادیم.

﴿ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ﴾

سپس دیگران را غرق کردیم.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای (روشن) است، ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پرورگارتو پیروزمند مهربان است.

﴿وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ﴾

و خبر ابراهیم را بر آن‌ها بخوان.

﴿إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ﴾

هنگامی‌که به پدر و قومش گفت: «چه چیز را می‌پرستید؟!».

﴿قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ﴾

گفتند: «بت‌هایی را می‌پرستیم، و پیوسته برای (عبادت) آن‌ها معتکف هستیم.

﴿قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ﴾

(ابراهیم) گفت: «آیا هنگامی‌که آن‌ها را می‌خوانید (صدای) شما را می‌شنوند؟!

﴿أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ﴾

یا سود و زیانی به شما می‌رسانند؟!».

﴿قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ﴾

گفتند: «(نه) بلکه ما نیاکان خود را یافتیم که چنین می‌کردند».

﴿قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ﴾

(ابراهیم) گفت: «آیا دیدید چیزهایی را که پیوسته عبادت می‌کردید،

﴿أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ﴾

شما و نیاکان پیشین شما.

﴿فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ﴾

پس همۀ آن‌ها دشمن من هستند، جز پروردگار جهانیان.

﴿الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ﴾

(همان) کسی‌که مرا آفرید، پس او مرا هدایت می‌کند.

﴿وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ﴾

و کسی‌که او به من غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید.

﴿وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ﴾

و هنگامی‌که بیمار شوم پس او مرا شفا می‌دهد.

﴿وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ﴾

و کسی‌که مرا می‌میراند؛ سپس زنده می‌کند.

﴿وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ﴾

و کسی‌که امیدوارم گناهانم را در روز جزا برایم ببخشد.

﴿رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ﴾

پروردگارا! به من (دانش و) حکمت ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن.

﴿وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ﴾

و برای من در میان آیندگان آوازۀ نیک (و ذکر خیر) قرار بده.

﴿وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ﴾

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان.

﴿وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ﴾

و پدرم را بیامرز، بی‌گمان او از گمراهان بود.

﴿وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ﴾

و در روزی‌که (همۀ مردم) برانگیخته می‌شوند، مرا رسوا (و شرمنده) مکن.

﴿يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ﴾

روزی‌که مال و فرزندان سودی نبخشد.

﴿إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ﴾

مگر کسی‌که با قلب سلیم (خالی از شرک و کفر و نفاق) به پیشگاه الله بیاید».

﴿وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ﴾

و (در آن روز) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود.

﴿وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ﴾

و دوزخ برای گمراهان آشکار کرده شود.

﴿وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ﴾

و به آن‌ها گفته می‌شود: «کجا هستند آنچه که به جای الله پرستش می‌کردید؟!

﴿مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ﴾

آیا آن‌ها شما را یاری می‌کنند، یا (خود) انتقام می‌گیرند؟!

﴿فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ﴾

پس آن‌ها و گمراهان (به رو) در آن افکنده می‌شوند.

﴿وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ﴾

و (نیز) همۀ لشکریان ابلیس.

﴿قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ﴾

آن‌ها در آنجا در حالی‌که با یکدیگر مخاصمه می‌کنند، گویند:

﴿تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ﴾

«به الله سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم.

﴿إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

چون شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌دانستیم.

﴿وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ﴾

و کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد.

﴿فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ﴾

پس (اکنون) هیچ شفاعت کنندگانی برای ما نیست.

﴿وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ﴾

و نه هیچ دوست (مخلص و) مهربانی.

﴿فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾

پس ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم، تا از مؤمنان باشیم».

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای (روشن) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ﴾

قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند.

﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

هنگامی‌که برادرشان نوح به آن‌ها گفت: «آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!».

﴿إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾

مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید.

﴿وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید».

﴿۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ﴾

گفتند: «آیا به تو ایمان بیاوریم در حالی‌که فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟!»

﴿قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾

(نوح) گفت: «من چه می‌دانم آن‌ها چه کار‌ها کرده‌اند!

﴿إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ﴾

اگر می‌فهمید، حساب آن‌ها تنها با پروردگار من است.

﴿وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ﴾

و من (هرگز) مؤمنان را طرد نخواهم کرد.

﴿إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ﴾

من جز بیم دهندۀ آشکار نیستم».

﴿قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ﴾

گفتند: «ای نوح! اگر (از دعوتت) دست بر نداری، حتماً سنگسار خواهی شد».

﴿قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ﴾

(نوح) گفت: «پروردگارا! همانا قوم من، مرا تکذیب کردند.

﴿فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾

پس میان من و آن‌ها داوری کن، و مرا و مؤمنانی را که با من هستند؛ نجات بده».

﴿فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ﴾

پس او و کسانی را که همراه او بودند، در (آن) کشتی پر (و انباشته) نجات دادیم.

﴿ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ﴾

سپس بقیه را غرق کردیم.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای (روشن) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ﴾

(قوم) عاد (نیز) پیامبران (الله) را تکذیب کردند.

﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

هنگامی‌که برادر‌شان هود به آن‌ها گفت: «آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!»

﴿إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾

به راستی من برای شما پیامبری امین هستم.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید.

﴿وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پرودگار جهانیان است.

﴿أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ﴾

آیا بر هر مکان مرتفعی نشانه‌ای (از روی هوا و هوس و) بیهوده می‌سازید؟!

﴿وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ﴾

و قصر‌ها (و قلعه‌های) محکم و استوار بنا می‌کنید، گویی که (در دنیا) جاودانه می‌مانید.

﴿وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ﴾

و چون (کسی را) کیفر دهید، همچون جباران کیفر می‌دهید.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید.

﴿وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ﴾

و از کسی بترسید که شما را به آنچه می‌دانید مدد کرده است.

﴿أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ﴾

شما را به چهارپایان و فرزندان مدد (و یاری) فرموده است.

﴿وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴾

و (همچنین به) باغ‌ها و چشمه‌‌ها.

﴿إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴾

همانا من از عذاب روزی بزرگ بر شما می‌ترسم!»

﴿قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ﴾

گفتند: «برای ما یکسان است، چه ما را پند دهی یا پند ندهی.

﴿إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ﴾

این جز (همان) روش پیشینیان نیست.

﴿وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ﴾

و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد».

﴿فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

پس او (= هود) را تکذیب کردند، در نتیجه ما آن‌ها را هلاک کردیم، بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ﴾

(قوم) ثمود پیامبران (الله) را تکذیب کردند.

﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

هنگامی‌که برادر‌شان صالح به آن‌ها گفت: «آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!

﴿إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾

بی‌گمان من برای شما پیامبری امین هستم.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید.

﴿وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است.

﴿أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ﴾

آیا (می پندارید که) شما در (نعمت‌‌‌هایی) اینجا ایمن رها خواهید شد؟!

﴿فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴾

در (این) باغ‌ها و چشمه‌ها.

﴿وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ﴾

و (در این) زراعت‌ها و نخل‌هایی که شکوفه‌هایش (نرم و) رسیده است؟!

﴿وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ﴾

و شادمانه از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید؟

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید.

﴿وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ﴾

و فرمان اسراف کاران را اطاعت نکنید.

﴿الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴾

(همان) کسانی‌که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند».

﴿قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ﴾

گفتند: «(ای صالح) جز این نیست که تو از جادوشدگانی.

﴿مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ﴾

تو جز بشری همانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی نشانه‌ای بیاور».

﴿قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ﴾

(صالح) گفت: «این ماده شتری است، که برای او یک نوبت آب خوردن، و برای شما (نیز) نوبت روز معینی است.

﴿وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴾

و (کمترین) آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرو می‌گیرد».

﴿فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ﴾

پس آن را پی کردند، آنگاه (از کردۀ خود) پشیمان شدند.

﴿فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

پس عذاب (الهی) آن‌ها را فرو گرفت، بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ﴾

قوم لوط (نیز) پیامبران (الله) را تکذیب کردند.

﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

هنگامی‌که برادر‌شان لوط به آن‌ها گفت: «آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!

﴿إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾

بی‌گمان من برای شما پیامبری امین هستم.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید.

﴿وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است.

﴿أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ﴾

آیا در میان جهانیان شما به سراغ مردان می‌روید؟!

﴿وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ﴾

و همسرانی‌که الله برای شما آفریده است؛ رها می‌کنید، بلکه شما قومی متجاوز هستید.

﴿قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ﴾

گفتند: «ای لوط، اگر دست بر نداری، یقیناً از اخراج شدگان خواهی بود».

﴿قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ﴾

(لوط) گفت: «من دشمن سرسخت عمل شما هستم.

﴿رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ﴾

پروردگارا! من و خانواده ام را از (عاقبت) آنچه (این‌ها) انجام می‌دهند، نجات بده».

﴿فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ﴾

پس او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم.

﴿إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ﴾

مگر پیر زنی که در میان بازماندگان بود.

﴿ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ﴾

سپس دیگران را نابود ساختیم.

﴿وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ﴾

و بر آن‌ها بارانی (از سنگ) بارانیدیم، پس باران بیم داده شدگان چه بد بود.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ﴾

اصحاب ایکه (= قوم شعیب) پیامبران (الله) را تکذیب کردند.

﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

هنگامی‌که شعیب به آن‌ها گفت: «آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!

﴿إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾

همانا من برای شما پیامبری امین هستم.

﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾

پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید.

﴿وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است.

﴿۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ﴾

پیمانه را تمام بدهید، و از کاهندگان (و کم فروشان) نباشید.

﴿وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ﴾

و با ترازوی درست وزن کنید.

﴿وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ﴾

و چیز‌های مردم را کم ندهید (و حق آن‌ها را ضایع نکنید) و در زمین به فساد نکوشید.

﴿وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ﴾

و از کسی‌که شما و آفریدگان نخستین را آفرید بترسید.

﴿قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ﴾

گفتند: «(ای شعیب!) جز این نیست که تو از جادو شدگانی،

﴿وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ﴾

تو جز بشری همانند ما نیستی، و تو را از دروغگویان می‌پنداریم.

﴿فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ﴾

پس اگر از راستگویانی، پاره‌ای از آسمان را بر (سر) ما بینداز»

﴿قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾

(شعیب) گفت: «پروردگارم! به آنچه انجام می‌دهید؛ داناتر است.

﴿فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴾

پس او را تکذیب کردند، آنگاه عذاب روز سایه آن‌ها را فرو گرفت، بی‌گمان آن عذاب روز بزرگی بود.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ﴾

بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند.

﴿وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

﴿وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

و همانا این (قرآن) نازل شده (از جانب) پروردگار جهانیان است.

﴿نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ﴾

روح الامین (= جبرئیل) آن را فرود آورده است.

﴿عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ﴾

بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشی.

﴿بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ﴾

(آن را) به زبان عربی روشن (نازل کرد).

﴿وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ﴾

و همانا (توصیف) آن در کتاب‌های پیشینیان (نیز آمده) است.

﴿أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ﴾

آیا همین نشانه برای آن‌ها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل [ مانند عبدالله بن سلام رضی الله عنه و دیگران. (تفسیر ابن کثیر)] از آن (قرآن) آگاهند؟!

﴿وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ﴾

و اگر آن را بر بعضی از عجمیان (= غیر عرب‌ها) نازل می‌کردیم.

﴿فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ﴾

پس او آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند.

﴿كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ﴾

(آری) این گونه آن (تکذیب) را در دل‌های مجرمان در آوردیم.

﴿لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ﴾

به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را (با چشم خود) ببینند.

﴿فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ﴾

پس ناگهان در حالی‌که بی‌خبرند به سراغ آن‌ها می‌آید.

﴿فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ﴾

آنگاه می‌گویند: «آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟!»

﴿أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ﴾

آیا برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟!

﴿أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ﴾

آیا دیدی که اگر سالیانی آن‌ها را (از این زندگی دنیا) بهره‌مند سازیم.

﴿ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ﴾

سپس آنچه که به آن‌ها وعده داده شده است به سراغ‌شان بیاید.

﴿مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ﴾

این بهره‌مندیشان (از دنیا) سودی برای آن‌ها نخواهد داشت.

﴿وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ﴾

و هیچ قریه‌ای را هلاک نکردیم؛ مگر این‌که هشدار دهندگانی (از پیامبران) داشتند.

﴿ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ﴾

برای پند دادن، و ما هرگز ستمکار نبودیم.

﴿وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ﴾

و شیطان‌ها (هرگز) این (قرآن) را نازل نکرده‌اند.

﴿وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ﴾

و برای آن‌ها سزاوار نیست؛ و نمی‌توانند.

﴿إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ﴾

بی‌گمان آن‌ها از شنیدن (وحی، و استراق سمع) برکنارند.

﴿فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ﴾

پس (ای پیامبر!) هیچ معبودی را با الله مخوان، که از عذاب شدگان خواهی بود.

﴿وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ﴾

و خویشاوندان نزدیکت را هشدار بده.

﴿وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾

و بال (رحمت و فروتنی) خود را برای مؤمنانی‌که از تو پیروی می‌کنند؛ بگستر.

﴿فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ﴾

پس اگر از (فرمان) تو سرپیچی کردند، بگو: «همانا من از آنچه انجام می‌دهید؛ بیزارم».

﴿وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ﴾

و بر الله پیروزمند مهربان توکل کن.

﴿الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ﴾

(همان) کسی‌که تو را به هنگامی‌که (برای عبادت) بر می‌خیزی می‌بیند.

﴿وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ﴾

و (نیز) حرکت (و نشست و بر خاست) تو را میان سجده‌کنندگان (می‌بیند).

﴿إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾

همانا او شنوای داناست.

﴿هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ﴾

آیا به شما خبردهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟!

﴿تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ﴾

بر هر دروغگوی گنهکار نازل می‌گردند.

﴿يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ﴾

(به شیاطین) گوش فرا می‌دهند و بیشترشان دروغگو هستند.

﴿وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ﴾

و شاعران (کسانی) هستند که گمراهان از آن‌ها پیروی می‌کنند.

﴿أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ﴾

آیا ندیدی که آن‌ها در هر وادیی سرگشته (و حیران) هستند؟!

﴿وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ﴾

و بی‌گمان آن‌ها چیزی می‌گویند که (خود به آن) عمل نمی‌کنند؟!

﴿إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾

مگر کسانی‌که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و الله را بسیار یاد کردند، و بعد از آن که ستم دیدند، انتقام گرفتند، (و با شعر خود از اسلام و مسلمین دفاع نمودند)، و کسانی‌که ستم کردند؛ به زودی خواهند دانست به چه بازگشتگاهی باز می‌گردند.

الترجمات والتفاسير لهذه السورة: