حد الخمر
از علی بن ابی طالب رضی الله عنه روایت است که می گوید: هرکس را كه حد بزنم و در اثر آن بميرد، ناراحت نمی شوم جز شراب خوار که اگر در اثر حد زدن بميرد، ديه اش را پرداخت می نمايم. زيرا رسول الله صلى الله عليه وسلم تعداد مشخصی را برايش معين نفرمود.
عن علي بن أبي طالب -رضي الله عنه- قال: «ما كنتُ لأقيمَ حَدّاً على أحد فيموت، فأجدَ في نَفسِي، إلا صاحب الخمر، فإنه لو مات وَدَيْتُهُ، وذلك أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- لم يَسُنَّهُ».
شرح الحديث :
از علی رضی الله عنه روایت است که می گوید: چون حدی را بر کسی جاری کنم و در اثر آن بمیرد، ناراحت نمی شوم و تاسف نمی خورم مگر در مورد شراب خوار که اگر بمیرد دیه ی او را از بیت المال به ورثه اش پرداخت می کنم. چون به مجازات شراب خوار افزوده می شود و کمترین حدود از نظر کمی و کیفی، حد شراب خوار است. از این حدیث فهمیده می شود که شراب خواری حد مشخصی ندارد که رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را تعیین کرده باشد؛ و از باب تعزیرات می باشد؛ و اگر شراب خوار در مجازات آن بمیرد، کسی ضامن نیست. و عمل علی رضی الله عنه در اینجا، از باب احتیاط می باشد و سایر صحابه با او مخالفت کرده اند.