أحكام الأطعمة والأشربة
از جابر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم از خانواده اش نان خورشی خواست؛ گفتند: چيزی جز سرکه نداريم. لذا به خواستِ او سرکه را آوردند و شروع به خوردن کرد و می فرمود: «نِعْمَ الأُدُمُ الخَلُّ، نِعْمَ الأُدُمُ الخَلُّ»: «سرکه نان خورشِ خوبی است؛ سرکه نان خورشِ خوبی است».
عن جابر -رضي الله عنه-: أَنَّ النَّبِيَّ -صلى الله عليه وسلم- سَأَلَ أَهْلَهُ الأُدُمَ، فقالوا: مَا عِنْدَنَا إِلَّا خَلٌّ، فَدَعَا بِهِ، فَجَعَلَ يَأْكُلُ، وَيَقُولُ: «نِعْمَ الأُدُمُ الخَلَّ، نِعْمَ الأُدُمُ الخَلَّ».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم از خانواده اش غذایی را درخواست می کند که با نان خورده شود؛ و آنها می گویند: چیزی جز سرکه نداریم. لذا دستور می دهد آن را بیاورند و از آن می خورد و می گوید: سرکه خورش خوبی است. سرکه خورش خوبی است. و به این ترتیب از سرکه تعریف می کند. هرچند سرکه نوشیدنی است اما نوشیدنی هم طعام و غذا نامیده می شود. چنانکه الله متعال می فرماید: «فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي» [بقره: 249] «هرکس از آن بنوشد، از [یاران] من نیست و هرکس از آن ننوشد، قطعاً از [یاران] من است». و از این جهت سرکه طعام نامیده شده که طعم و مزه دارد.