رحمته صلى الله عليه وسلم
از عایشه رضی الله عنها روایت است که می گويد: عده ای باديه نشين نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمده و گفتند: آيا کودکان تان را می بوسيد؟ فرمود: «بله». گفتند: ولی به الله سوگند ما کودکان مان را نمی بوسيم. پس رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «أَوَ أَمْلِكُ إِنْ كَانَ اللَّه نَزعَ مِنْ قُلُوبِكُمْ الرَّحمَةَ»: «وقتی الله رحم و مهربانی را از دل های شما برداشته است، من نمی توانم برای شما کاری انجام دهم».
عن عائشة -رضي الله عنها- قالت: قَدِمَ نَاسٌ مِنَ الأَعْرَابِ عَلَى رَسُولِ اللهِ -صلى الله عليه وسلم- فقالوا: أَتُقَبِّلُونَ صِبْيَانَكُمْ؟ فقال: «نعم» قالوا: لَكِنَّا واللهِ ما نُقَبِّلُ! فقال رسولُ اللهِ -صلى الله عليه وسلم-: «أَوَ أَمْلِكُ إن كانَ اللهُ نَزَعَ مِنْ قُلُوبِكُم الرَّحْمَةَ!».
شرح الحديث :
گروهی از صحرانشینان نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و سوال می کنند: آیا شما کودکان تان را می بوسید؟ و رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «بله». صحرانشینان که تندخوتر هستند گفتند: ما کودکان مان را نمی بوسیم. این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «وقتی الله رحمت و مهربانی را از قلب های شما برداشته است، این از توان من خارج است که آن را در قلوب شما قرار دهم».