لباسه صلى الله عليه وسلم
از جابر رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم روز فتح مکه درحالی وارد مکه شد که عمامه ای سياه بر سر داشت. و از ابوسعید عمرو بن حُرَیث رضی الله عنه روایت است که می گوید: گويا اينک به رسول الله صلى الله عليه وسلم نگاه می کنم که عمامه ای سياه بر سر دارد و يک سرِ آن را در ميان دو شانه ی خود انداخته و آويزان کرده است. و در روايتی آمده است: رسول الله صلى الله عليه وسلم برای مردم سخنرانی کرد درحالی که عمامه ای سياه بر سر داشت.
عن جابرٍ -رضي الله عنه-: أَنَّ رسولَ اللهِ -صلى الله عليه وسلم- دَخَلَ يومَ فَتْحِ مَكَّةَ وعليه عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ. عن أبي سعيدٍ عمرو بنِ حُرَيْثٍ -رضي الله عنه- قال: كَأَنِّي أَنْظُرُ إلى رسولِ اللهِ -صلى الله عليه وسلم- وعليه عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ، قَدْ أَرْخَى طَرَفَيْهَا بَيْنَ كَتِفَيْهِ. في رواية: أَنَّ رسولَ اللهِ -صلى الله عليه وسلم- خَطَبَ النَّاسَ، وعليه عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ.
شرح الحديث :
جابر رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم در سال فتح مکه درحالی وارد مکه شد که عمامه ی سیاه بر سر داشت؛ و این دلیل بر جواز پوشیدن لباس سیاه می باشد. و در روایت دیگری آمده است: برای مردم به ایراد خطبه و سخنرانی پرداخت در حالی که عمامه ی سیاه بر سر داشت؛ و این نیز دلیل دیگری بر جواز پوشیدن لباس سیاه است. هرچند لباس سفید افضل می باشد. چنانکه در حدیث صحیح آمده است: «خَيْرُ ثِيَابِكُمُ الْبَيَاضُ»: «بهترین لباس تان لباس سفید است». و پوشیدن عمامه سیاه در این حدیث، بیانگر جواز آن می باشد. اما اینکه عمرو بن حریث در حدیث دیگر می گوید: «گويا اينک به رسول الله صلى الله عليه وسلم نگاه می کنم که عمامه ای سياه بر سر دارد و يک سرِ آن را در ميان دو شانه ی خود انداخته و آويزان کرده است». دلیلی بر جواز پوشیدن عمامه سیاه و قرار دادن یک طرف آن در بین کتف ها می باشد.