صفة الحج
Abdullah b. Abbâs -radıyallahu anhumâ-'dan rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: "İnsanlara (Mekke'den ayrılmadan önce) en son bulunacakları yerin Beytullah olması emri buyuruldu. Ancak hayızlı kadına ruhsat verildi."
عن عبد الله بن عبَّاس رضي الله عنهما قال: «أُمِرَ الناس أن يكون آخر عَهْدِهِمْ بالبيت، إلا أنه خُفِّفَ عن المرأة الحائض».
شرح الحديث :
Bu Beytullah için bir yüceltme ve bir lütuftur. Bu, Allah'a yapılan ibadetin, Allah'ın huzurunda boyun eğmenin ve huşunun simgesidir. Kalplerde O'nun heybeti, tazimi, bağı ve sevgisi vardır. Bundan dolayı Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- hacılara oradan ayrılmadan önce son iş olarak tavaf etmelerini emretmiştir. Bu son tavaftır ve veda tavafıdır. Ancak hayızlı kadın bundan müstesna kılınmıştır. Çünkü içinde bulunduğu durumdan dolayı mescide girdiğinde ondan bir şeyler düşüp mescidi kirletebilir. Bu nas hac içindir, umreyi kapsamaz. Teysiru'l Allâm Tenbih'ul Efhâm Te'sîsu'l Ahkâm