رحمته صلى الله عليه وسلم
از عايشه رضی الله عنها روایت است که می گويد: چه بسا رسول الله صلى الله عليه وسلم دوست داشت عملی را انجام دهد، ولی از ترس اينکه مردم نيز به آن عمل کنند و بر آنان فرض شود، آن را ترک می کرد. به همين دليل نماز چاشت را نمی خواند (بدان مواظبت نمی کرد). ولی من همواره آن را می خوانم.
عن عائشة -رضي الله عنها-، قالت: «إنْ كان رسول الله -صلى الله عليه وسلم- لَيَدَعُ العمل، وهو يُحِبُّ أن يعملَ به خَشْيَة أن يعملَ به الناس، فَيُفْرَضَ عليهم، وما سَبَّح رسول الله -صلى الله عليه وسلم- سُبْحَة الضُّحى قَطُّ وإنِّي لَأُسَبِّحُهَا».
شرح الحديث :
عایشه رضی الله عنها یادآور می شود که رسول الله صلی الله علیه وسلم گاهی عملی را که دوست داشت انجام دهد، ترک می کرد تا مبادا مردم به آن عمل کنند و بر آنها فرض شود؛ و به این ترتیب دچار مشقت شده یا از انجام آن ناتوان بمانند. در ادامه به این مساله اشاره می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز چاشت را نمی خواند؛ علما این نفی را بر عدم مواظبت حمل کرده اند. یعنی رسول الله صلی الله علیه وسلم در برخی اوقات این نماز را به دلیل فضل آن می خواند و گاهی آن را ترک می کرد؛ چون ترس آن داشت که بر امتش فرض شود. چنانکه عایشه رضی الله عنها همین مساله را در ابتدای حدیث ذکر می کند.