آداب الكلام والصمت
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «المُتَسَابَّانِ مَا قَالا فَعَلَى البَادِي منهُما حَتَّى يَعْتَدِي المَظْلُومُ»: «دو نفر که به يکديگر دشنام می دهند، گناهش بر آغازگر است تا آنکه ستم ديده [يعنی نفر دوم] از حد بگذرد».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه-: أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- قال: «المُتَسَابَّانِ ما قالا فَعَلى البَادِي منهما حتى يَعْتَدِي المَظْلُوم».
شرح الحديث :
دو نفری که به هم دشنام داده و بد و بیراه می گویند، گناه این کارشان به گردن کسی است که آغازگر دشنام بوده است؛ چون او بوده که تجاوز به حق دیگری را آغاز کرده است؛ اما دیگری گناهی ندارد. چون وی اجازه دارد پاسخ کسی را که به او ظلم می کند بدهد؛ اما اگر مظلوم بر ظالم تعدی و تجاوز نمود و از حدی گذشت که در محدوده ی آن اجازه ی پاسخ به ظالم دارد، در این صورت گناه مظلوم بیشتر از گناه کسی است که آغازگر این دعوا بوده است.