توحيد الألوهية
از حذیفة بن یمان رضی الله عنه روایت است که می گوید: وی مردی را دید که به خاطر تب، ریسمانی در دست دارد؛ پس آن را قطع نمود و این آیه را تلاوت نمود: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» [یوسف: 106] «و بیشتر آنان [در ظاهر] به الله ایمان نمی آورند، مگر آنکه [در عمل، به نوعی] مشرکند».
عن حذيفة بن اليمان -رضي الله عنه- موقوفاً: أنه رأى رجلا في يده خيط من الحُمَّى، فقطعه وتلا قوله: (وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ).
شرح الحديث :
حذیفه رضی الله عنه بیماری را می بیند که ریسمانی در دست دارد؛ وقتی قصد وی از بستن آن را جویا می شود و پاسخ می شنود که ریسمان به دست بسته تا تب وی برطرف شود، آن را قطع می کند و این کار را مصداق شرک می داند و به این آیه استدلال می کند: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» یعنی بسیاری از مردم که به الله ایمان دارند و به او مومن هستند، ایمان شان آمیخته به شرک است.