فضائل الذكر
از ابو موسی اشعری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم به من فرمود: «يَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ قَيْسٍ، أَلاَّ أَدُلُّكَ عَلَى كَنْزٍ مِنْ كُنُوزِ الجَنةِ؟ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِالله»: «ای عبدالله بن قیس، آیا تو را در مورد گنجی از گنج های بهشت راهنمایی نکنم؟ لا حول ولا قوة الا بالله». و در روایت نسائی علاوه بر این آمده است: «وَلَا مَلْجَأَ مِنَ اللهِ إِلَّا إِلَيْهِ»: «و پناهگاهی از الله جز آن نیست».
عن أبي موسى الأشعري -رضي الله عنه- قال: قال لي رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «يا عبد الله بن قيس، ألا أَدُلُّكَ على كنز من كنوز الجنة؟ لا حول ولا قوة إلا بالله». زاد النسائي: «ولا مَلْجَأَ من الله إلا إليه».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم ابو موسی را به گنج بزرگی از گنج های بهشت راهنمایی می کند تا از آن برای خود جمع نموده و برای وقتی ذخیره کند که به گنج ها و اموالی از این قبیل بسیار نیاز است؛ و به این ترتیب ذکر «لا حول ولا قوة الا بالله» را به او می آموزد؛ این کلمه همچون گنجی است که از نفیس ترین اموال بندگان می باشد؛ ثواب و پاداش بزرگ و زیادی دارد؛ و این ثوابِ بزرگ، روز قیامت نزد الله متعال برای بندگانش ذخیره می باشد؛ اما اینکه چنان اجر بزرگی دارد از این جهت است که بنده با این کلمه امور خود را تماما به الله متعال می سپارد و اعتراف می نماید که بنده مالک هیچ امری نیست؛ و به این ترتیب از هر قدرت و نیرو و توانایی برائت می جوید مگر اینکه الله او را یاری کند؛ بنابراین چون الله متعال در مورد تو اراده ای داشته باشد، هیچکس نمی تواند تو را از دست او نجات دهد زیرا هیچ پناه و راه فراری از الله متعال جز روی آوردن و پناه آوردن به او وجود ندارد.