صفات الجنة والنار
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: الله متعال می فرمايد: «كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ»: «شما بهترين امتی هستيد که برای مردم پديد آمده ايد»؛ می گوید: «بهترين مردم برای هم نوعان خود، کسانی هستند که آنها - يعنی غيرمسلمانان - را با زنجيرهایی که در گردن های شان است، می آورند تا مسلمان (و بهشتی) شوند». همچنین از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «عَجِبَ الله -عز وجل- مِنْ قوم يَدْخُلُونَ الجنة في السَّلاسِلِ»: «الله - عز وجل - از کسانی که به زنجير بسته می شوند و وارد بهشت می گردند، تعجب می کند».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قال: {كنتم خير أمة أُخْرِجَتْ للناس} قال: "خَيْرُ النَّاسِ للنَّاسِ يَأتُونَ بهم في السَّلاسِلِ في أعْنَاقِهِمْ حتى يَدْخُلُوا في الإسلام". وعنه أيضا -رضي الله عنه- عن النبي -صلى الله عليه وسلم- قال: «عَجِبَ الله -عز وجل- مِنْ قوم يَدْخُلُونَ الجنة في السَّلاسِلِ».
شرح الحديث :
الله متعال تعجب می کند از قومی که زنجیر بسته به بهشت هدایت می شوند؛ منظور از این قوم، کسانی هستند که کافر بودند و مسلمانان در جهاد آنان را اسیر کردند، سپس مسلمان شدند و این اسارت موجب اسلام ایشان و ورود آنها به بهشت شد. حدیث دوم، در واقع تفسیر و تبیین حدیث اول است؛ حدیث اول موقوف است (یعنی ابوهریره خودش گفته و به رسول الله صلی الله علیه و سلم نسبت نداده است). در حدیث ابوهریره، اسیر کنندگان به عنوان بهترین و نافعترین مردم برای همنوعان خویش معرفی شده اند. زیرا آنها سبب هدایت این اسیران بودند. ابوهریره رضی الله عنه سخن خویش را با آیه ی مذکور شروع نمود؛ زیرا این آیه یکی از مظاهر تجلی برتری این امت است.