رحمته صلى الله عليه وسلم
از ابوقتاده و انس بن مالک رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «إِنِّي لأَقُومُ إِلَى الصَّلاةِ، وَأُرِيدُ أَنْ أُطَوِّل فِيها، فَأَسْمعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ، فَأَتَجوَّزَ فِي صلاتِي كَرَاهِيَةَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمِّهِ»: «برخی اوقات که به نماز می ايستم، می خواهم آن را طولانی بخوانم؛ ولی در اثنای نماز صدای گريه ی کودکی به گوشم می رسد، لذا نمازم را کوتاه می کنم تا مبادا (نماز طولانی برای) مادرش سخت و دشوار باشد».
عن أبي قتادة وأنس بن مالك -رضي الله عنهما- مرفوعاً: «إني لأقوم إلى الصلاة، وأريد أن أُطَوِّلَ فيها، فأسمع بكاء الصبي فأَتَجَوَّزُ في صلاتي كراهيةَ أن أَشُقَّ على أمه».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم به عنوان امام، نماز جماعت را آغاز می کرد و قصد طولانی کردن نماز را داشت، اما چون صدای گریه ی طفلی را می شنید، نمازش را کوتاه می کرد تا مبادا به دلیل توجه مادر به کودک، طولانی کردن نماز بر او سخت و دشوار گردد.