حد السرقة
Ebu Umejja el-Mahzumi, radijallahu anhu, veli: “Vjerovjesniku, sallallahu alejhi ve sellem, doveden je kradljivac koji je priznao krađu, ali stvari nisu pronađene kod njega. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče mu: ‘Ne mislim ja da si ukrao!’ ‘Jesam’, odgovori on. To mu je ponovio dva ili tri puta, i Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, je nakon toga naredio te mu je odsječena ruka. Pošto je doveden pred njega, on mu reče: ‘Zatraži oprost od Allaha i pokaj se!’ On reče: ‘Tražim oprost od Allaha i kajem se.’ Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, tri puta reče: ‘Allahu, oprosti mu!’”
عن أبي أمية المخزومي -رضي الله عنه- أن النبي -صلى الله عليه وسلم- أُتِيَ بلِصٍّ قد اعتَرَف اعترافًا ولم يوجد معه متاع، فقال رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «ما إِخَالُك سرقتَ»، قال: بلى، فأعاد عليه مرتين أو ثلاثًا، فأمر به فَقُطع، وجِيء به، فقال: «استغفِرِ الله وتُب إليه» فقال: أستغفرُ الله وأتوب إليه، فقال: «اللهم تب عليه» ثلاثا.
شرح الحديث :
Iz hadisa se razumije da je neki čovjek izvršio krađu priznao to pa je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, htio da to ispita i kazao mu je: “Ne mislim ja da si ti ukrao!” “Jesam”, i to mu je ponovio dva ili tri puta. Pošto je i kradljivac svaki put priznao, Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, uvjerio se da je krađu doista izvršio i nakon toga naredi da mu se odsiječe ruka. Pošto je doveden pred njega, on mu je naredio da se pokaje, što je ovaj i učinio. Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, dovio je za njega tražeći mu oprost. Hadis je osnova kod pravnika da se priznanje potvrđuje još jednom ili dva puta.