الحياة البرزخية
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا مَاتَ عُرِضَ عَلَيْهِ مَقْعَدُهُ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ، إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَمِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَإِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ فَمِنْ أَهْلِ النَّارِ، فَيُقَالُ: هَذَا مَقْعَدُكَ حَتَّى يَبْعَثَكَ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»: «هرگاه يكی از شما فوت كند، صبح و شام جايگاهش به او عرضه می شود. اگر بهشتی باشد جايگاهش در بهشت و اگر دوزخی باشد، جايگاهش در دوزخ به او نشان داده می شود. و به او گفته می شود: اين جای توست، تا روز قيامت كه الله تو را حشر می نمايد».
عن عبد الله بن عمر -رضي الله عنهما-: أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- قال: «إنَّ أحدَكم إذا مات عُرِض عليه مقعدُه بالغَدَاة والعَشِي، إن كان من أهل الجنة فمِن أهل الجنة، وإن كان من أهل النار فمِن أهل النار، فيُقال: هذا مقعدُك حتى يبعثك الله يوم القيامة».
شرح الحديث :
وقتی انسان بمیرد هر صبح و شام جایگاهش در بهشت یا جهنم بر او عرضه می شود؛ اگر از بهشتیان باشد، جایگاهش در بهشت بر وی عرضه می شود و اگر از دوزخیان باشد، جایگاه وی در دوزخ به وی نشان داده می شود؛ و این مساله بشارتی برای مومن بوده و کافر را می ترساند؛ و به میت گفته می شود: این جایگاه توست که وقتی الله متعال تو را زنده نموده و دوباره برانگیزد، به آن دست می یابی.