توحيد الأسماء والصفات
از عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت است که می گوید: تعدادی اسير جنگی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آوردند. زنی در ميان اسيران به اين سو و آن سو می دويد؛ ناگهان کودکی را در ميان اسيران ديد (که فرزندش بود)؛ پس او را در آغوش گرفت و به او شير داد. آنگاه رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «أَتَرَوْنَ هَذِهِ المرأةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا في النَّارِ؟»: «آيا به نظرِ شما اين مادر فرزندش را در آتش می اندازد؟» گفتيم: نه، به الله سوگند (امکان ندارد چنين کاری بکند). رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «للهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ بِوَلَدِهَا»: «قطعا الله نسبت به بندگانش از اين مادر نسبت به فرزندش مهربان تر است».
عن عمر بن الخطاب -رضي الله عنه- قال: قَدِمَ رسولُ اللهِ -صلى الله عليه وسلم- بِسَبْيٍ فإذا امرأةٌ مِنَ السَّبْيِ تَسْعَى، إِذْ وَجَدَتْ صَبِيَّا في السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْزَقَتْهُ بِبَطْنِهَا فَأَرْضَعَتْهُ، فقال رسولُ اللهِ -صلى الله عليه وسلم-: «أَتَرَوْنَ هَذِهِ المرأةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا في النَّارِ؟» قلنا: لا واللهِ. فقال: «للهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ بِوَلَدِهَا».
شرح الحديث :
اسیرانی را نزد رسول الله صلی الله عیه وسلم آوردند؛ در این میان زنی این طرف و آن طرف به دنبال فرزندش می گشت؛ وقتی فرزندش را در میان اسیران دید، به دلیل رحمت و عطوفتش او را در آغوش گرفته و به او شیر داد. رسول الله صلی الله علیه وسلم به اصحابش آموخت که رحمت الله بزرگ تر و بیشتر از رحمت این مادر نسبت به فرزندش می باشد.