سجود السهو والتلاوة والشكر
از عبدالله بن بُحَيْنَةَ رضی الله عنه که یکی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم بود روایت است که: رسول الله صلی الله علیه وسلم همراه آنها نماز ظهر را خواند و در پايان دو ركعت اول، فراموش كرد بنشيند و مردم نيز با او بلند شدند. وقتی نماز به پايان رسيد و مردم منتظر سلام گفتن رسول الله صلى الله عليه وسلم بودند، ایشان در حالی كه نشسته بود، تكبير گفت و قبل از اینکه سلام دهد دو سجده بجای آورد و سپس سلام گفت.
عن عبد الله بن بُحَيْنَةَ -رضي الله عنه- وكان من أصحاب النبي -صلى الله عليه وسلم- «أن النبي -صلى الله عليه وسلم- صلَّى بهم الظهر فقام في الركعتين الأُولَيَيْنِ، ولم يَجْلِسْ، فقام الناس معه، حتى إذا قضى الصلاة وانتظر الناس تسليمه: كَبَّرَ وهو جالس فسجد سجدتين قبل أن يُسَلِّمَ ثُمَّ سَلَّمَ».
شرح الحديث :
باری که رسول الله صلی الله علیه وسلم به همراه اصحابش نماز ظهر را می خواند، پس از خواندن دو رکعت اول، برای تشهد اول ننشست و [برای خواندن رکعت سوم] برخاست و مقتدی ها هم از وی پیروی نموده و چنین کردند. وقتی دو رکعت دوم را خواند و برای تشهد آخر نشست و از آن فارغ شد و مردم منتظر سلام دادنش بودند، در حالی که نشسته بود تکبیر گفته و قبل از اینکه سلام دهد، همراه صحابه دو سجده نمود مانند دو سجده ی درون نماز؛ و این دو سجده سجده های سهو بودند؛ آنگاه سلام داد؛ و این دو سجده جبران تشهدی بودند که ترک شده بود.