الخصائص النبوية
Prenosi se da je Imran b. Husajn, radijallahu 'anhuma, kazao: "Bili smo s Vjerovjesnikom, sallallahu 'alejhi ve sellem, u jednom vojnom pohodu. Putovali smo noću i pri kraju noći smo pospali. Putniku nema slađeg sna od ovoga, pa nas nije probudilo ništa nego samo sunčana žega. Prvi koji se probudio bio je taj i taj, iza njega taj i taj, a potom taj i taj. Četvrti je bio Omer b. Hattab. Kada bi Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, spavao, ne bi ga budili sve dok se ne bi sam probudio, jer mi nismo znali šta mu se pri njegovom spavanju dešava. Pošto se Omer probudio i vidio šta je zadesilo svijet, a bio je snažan čovjek, uzviknuo je tekbir i izgovarajući ga dizao je svoj glas. Neprestano je donosio tekbir i podizao glas da se i Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, od njegova glasa probudio. Kada se probudio, oni su mu se požalili na ono što ih je zadesilo. 'Nema štete.', rekao je. "Krećite!" Potom je i on krenuo, malo putovao, a onda odsjeo i zatražio vodu za uzimanje abdesta. Pošto je uzeo abdest i pošto je izučen ezan, on ga je s prisutnima i obavio. Kada je obavio namaz, vidio je kako neki čovjek stoji po strani i nije klanjao s njima. 'Šta te je, čovječe, omelo da nisi klanjao s ovim narodom?', upitao je 'alejhisselam. 'Zadesio me dženabet, a nema vode.', odgovorio je. 'Posluži se površinom čiste zemlje, ona ti je dovoljna.' Potom je Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem,nastavio putovanje i svijet mu se potužio zbog žeđi. On je odsjeo, pozvao tog i tog, a pozvao je Aliju i rekao im: 'Idite i potražite nam vode!' Oni su otišli i susreli jednu ženu na kamili između dvije mješine, ili između dva mijeha vode. 'Gdje je voda?', pitali su je. 'Vodu nisam vidjela dan i noć, a naša je (muška) družina otputovala.' odgovorila je ona. 'Idi!', rekli su joj obojica. 'A kuda?', upitala je. 'Allahovom Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem.', odgovorili su. 'Je li to onaj što ga zovu konvertit (es-sabi')?', upitala je žena. 'To je upravo onaj na kog misliš. A sada kreni.' Oni su je doveli Vjerovjesniku, sallallahu 'alejhi ve sellem, i ispričali mu ovaj slučaj i zatražili od nje da siđe sa svoje deve. Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, zatražio je jednu posudu i u nju kroz gornji otvor mješina, ili mijehova nasuo vode, zatim stegao te otvore, a odvezao donje otvore i narodu se razglasilo: 'Natočite i napijte se!' Ko je točio, taj je i natočio, a ko je htio piti, taj se i napio. Posljednje što je bilo jeste da je data posuda s vodom onome što ga je zadesio dženabet. 'Idi i salij je na sebe!', rekao mu je 'alejhisselam. 'Žena je stajala i gledala šta se radi s njenom vodom; tako mi Allaha, ona je ostala u mješini, a čak nam se činilo da su sada bile punije nego što su bile u samom početku. Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, rekao je. 'Skupite joj štogod!' Oni joj tada skupiše datula, brašna i još uprženog brašna. Tako su joj prikupili hrane, stavili u haljinu i natovarili je na devu, a haljinu (svežanj) stavili pred nju, i 'alejhisselam joj reče: 'Neka znaš, mi nismo ništa tvoje vode umanjili, nego je Allah Taj koji nas je napojio.' Ona je kasnije otišla svojima, a kako je kod njih izbivala, oni su je upitali: 'O ženo, šta te je toliko zadržalo?' 'Čudo.' 'Susrela su me dva čovjeka i odvela do onoga za koga se govori da je konvertit, pa je učinio tako i tako. Allaha mi, on je najveći čarobnjak između ovog i ovoga.', pokazujući sa svoja dva prsta, kažiprstom i srednjakom, dignuvši ih prema nebu, misleći time na nebo i zemlju - ili je stvarno Allahov Poslanik. Kasnije su muslimani napadali na idolopoklonike iz okolnih naselja, ali ne na naselje iz koga je bila ona. Jednog dana ona je rekla svome narodu: 'Ono što ja mislim, jeste da su ovi ljudi ostavili vas na miru namjerno, pa hoćete li stupiti u islam?' Oni su je poslušali i primili islam."
عن عمران بن حصين -رضي الله عنهما- قال: كنا في سفر مع النبي صلى الله عليه وسلم، وإنا أَسْرَيْنا حتى كنا في آخر الليل، وَقَعْنا وَقْعَة، ولا وَقْعَة أحلى عند المسافر منها، فما أيقظنا إلا حَرُّ الشمس، وكان أول من استيقظ فلان، ثم فلان، ثم فلان، ثم عمر بن الخطاب، وكان النبي صلى الله عليه وسلم إذا نام لم يوقظ حتى يكون هو يستيقظ، لأنا لا ندري ما يحدث له في نومه، فلما استيقظ عمر ورأى ما أصاب الناس وكان رجلا جليدا، فكبَّر ورفع صوته بالتكبير، فما زال يكبر ويرفع صوته بالتكبير حتى استيقظ بصوته النبي صلى الله عليه وسلم، فلما استيقظ شكوا إليه الذي أصابهم، قال: «لا ضير -أو لا يضير- ارتحلوا». فارتحل، فسار غير بعيد، ثم نزل فدعا بالوَضوء، فتوضأ، ونُودِيَ بالصلاة، فصلَّى بالناس، فلما انفتل من صلاته إذا هو برجل معتزل لم يُصَلِّ مع القوم، قال: «ما منعك يا فلان أن تصلي مع القوم؟». قال: أصابتني جنابة ولا ماء، قال: «عليك بالصعيد، فإنه يكفيك». ثم سار النبي صلى الله عليه وسلم، فاشتكى إليه الناس من العطش، فنزل فدعا فلانا، ودعا عَلِيًّا فقال: «اذهبا، فابتغيا الماء». فانطلقا، فتلقيا امرأة بين مزادتين -أو سطيحتين- من ماء على بعير لها، فقالا لها: أين الماء؟ قالت: عهدي بالماء أمسِ هذه الساعةَ، ونَفَرُنا خُلُوف. قالا لها: انطلقي. إذًا قالت: إلى أين؟ قالا: إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم. قالت: الذي يقال له: الصابئ؟ قالا: هو الذي تَعْنين، فانطلقي، فجاءا بها إلى النبي صلى الله عليه وسلم، وحدثاه الحديث، قال: فاستَنْزَلوها عن بعيرها، ودعا النبي صلى الله عليه وسلم بإناء، ففرَّغ فيه من أفواه المزادتين -أو سطيحتين- وأَوْكَأ أفواههما وأطلق العَزَالِيَ، ونودي في الناس: اسقوا واستقوا، فسقى مَن شاء واستقى مَن شاء، وكان آخر ذاك أن أعطى الذي أصابته الجنابة إناء من ماء، قال: «اذهب فأفرغه عليك». وهي قائمة تنظر إلى ما يُفْعَل بمائها، وايمُ الله لقد أقلع عنها، وإنه ليُخَيَّل إلينا أنها أشد مَلَأَة منها حين ابتدأ فيها، فقال النبي صلى الله عليه وسلم: «اجمعوا لها». فجمعوا لها من بين عَجْوة ودقيقة وسويقة حتى جمعوا لها طعاما، فجعلوها في ثوب وحملوها على بعيرها، ووضعوا الثوب بين يديها، قال لها: «تعلمين، ما رزئنا من مائك شيئا، ولكنَّ الله هو الذي أسقانا». فأتت أهلها وقد احتبست عنهم، قالوا: ما حبسك يا فلانة؟ قالت: العجب، لقيني رجلان، فذهبا بي إلى هذا الذي يقال له الصابئ، ففعل كذا وكذا، فوالله إنه لأسحر الناس من بين هذه وهذه، وقالت بإصبعيها الوسطى والسبابة، فرفعتهما إلى السماء –تعني: السماء والأرض- أو إنه لرسول الله حقا، فكان المسلمون بعد ذلك يَغِيرون على من حولها من المشركين، ولا يصيبون الصِّرْم الذي هي منه، فقالت يوما لقومها: ما أرى أن هؤلاء القوم يدعونكم عمدا، فهل لكم في الإسلام؟ فأطاعوها، فدخلوا في الإسلام.
شرح الحديث :
Ovaj nam hadis govori o nekoliko propisa i nadnaravnih djela koja su se pojavila ashabima, Allah njima bio zadovoljan. Jedne prilike bili su na putovanju, pa ih je savladao san i prošao ih je sabah namaz. Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem, nije preostalo ništa drugo osim da im pojasni ono što im je obavezno da čine kada ih zadesi ovakvo stanje, a radi se o obavezi naklanjavanja namaza što prije. Među ashabima bilo je onih koji su osvanuli džunupi, a nisu imali vode, pa im je Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, naredio da uzmu tejemmum. Iz ovog se razumije da u nedostatku vode tejemmum mijenja kupanje. Treća stvar jeste nadnaravno djelo koje se desilo Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem. Naime, ljudi su se žalili na žeđ i nedostatak vode, pa je on poslao nekog da traži vodu. Međutim, oni nisu pronašli vodu, ali su našli neku ženu koja je imala dvije mješine vode. Doveli su je Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem, pa je on uzeo vode iz njene mješine, te uputio dovu Allahu Uzvišenom, tako da je vode bilo u izobilju, ashabi su se napili koliko su mogli, a bilo je vode i za onoga koji se trebao okupati, pa je i on uzeo koliko mu je trebalo. Nakon toga, ova žena uzela je mješine i kazala: "Kao da su sad punije nego što su ranije bile. Također, Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, naredio je da joj se sakupi hrana kao nagrada i nakdnada za vodu koju su od nje uzeli, što je kasnije bilo razlogom da ona i njeno pleme prihvate islam.