أحكام المسجد الحرام والمسجد النبوي وبيت المقدس
Prenosi se da je Ebu Hurejre, radijallahu 'anhu, kazao: "Kada je Allah Uzvišeni preko Svoga Poslanika, sallallahu 'alejhi ve sellem, dao osvajanje Mekke, neko je iz plemena Huza'a, ubio čovjeka iz plemena Benu Lejs, želeći se osvetiti za ubistvo svoga suplemenika koje bijaše počinjeno u džahilijetu. (Čuvši za to), Allahov je Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, ustao i kazao: 'Uzvišeni Allah zaštitio je Mekku od slona i učinio da Njegov Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, i pravovjerni zavladaju njome. Nije dopušteno ratovanje u Mekki nikome prije mene niti ikome poslije mene. Meni je dozvoljeno ratovanje u Mekki jedan sahat. Uistinu, ona je od ovog trenutka zaštićena. Nije dozvoljeno sjeći njeno drveće, niti bilje, niti se čupa lišće, niti iko u njoj uzima nečiju izgubljenu stvar osim ako će oglašavati ljudima da je stvar nađena. Onaj kome neko bude ubijen može izabrati bolju od dvije mogućnosti: ili da primi materijalnu odštetu za ubijenog ili da zatraži smrtnu kaznu za ubicu.' Potom je ustao čovjek iz Jemena s nadimkom Ebu Šah i rekao: 'Napiši mi to, Allahov Poslaniče!' Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, na to reče: 'Napišite to Ebu Šahu!' Poslije toga ustao je Abbas i rekao: 'Osim izhira, jer mi ga upotrebljavamo u svojim kućama i na grobljima?' 'Osim izhira.', reče Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem."
عن أبي هُريرة -رضي الله عنه- قال: «لَمَّا فَتَحَ الله -تَعَالَى- عَلَى رَسُولِهِ مَكَّةَ قَتَلَتْ خزاعةُ رَجُلاً مِنْ بَنِي لَيْثٍ بِقَتِيلٍ كَانَ لَهُمْ فِي الْجَاهِلِيَّةِ، فَقَامَ النبي -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ: إنَّ الله عَزَّ وَجَلَّ قَدْ حَبَسَ عَنْ مَكَّةَ الْفِيلَ، وَسَلَّطَ عَلَيْهَا رَسُولَهُ وَالْمُؤْمِنِينَ، وَإِنَّهَا لَمْ تَحِلَّ لأَحَدٍ كَانَ قَبْلِي، وَلا تَحِلُّ لأَحَدٍ بَعْدِي، وَإِنَّمَا أُحِلَّتْ لِي سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ، وَإِنَّهَا سَاعَتِي هَذِهِ: حَرَامٌ، لا يُعْضَدُ شَجَرُهَا، وَلا يُخْتَلَى خَلاهَا، وَلا يُعْضَدُ شَوْكُهَا، وَلا تُلْتَقَطُ سَاقِطَتُهَا إلاَّ لِمُنْشِدٍ، وَمَنْ قُتِلَ لَهُ قَتِيلٌ: فَهُوَ بِخَيْرِ النَّظَرَيْنِ: إمَّا أَنْ يَقْتُلَ، وَإِمَّا أَنْ يُودِيَ، فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْيَمَنِ- يُقَالُ لَهُ: أَبُو شَاهٍ فَقَالَ: يَا رَسُولَ الله، اُكْتُبُوا لِي فَقَالَ رَسُولُ الله: اُكْتُبُوا لأَبِي شَاهٍ، ثُمَّ قَامَ الْعَبَّاسُ فَقَالَ: يَا رَسُولَ الله، إلاَّ الإذْخِرَ، فَإِنَّا نَجْعَلُهُ فِي بُيُوتِنَا وَقُبُورِنَا، فَقَالَ رَسُولُ الله: إلاَّ الإِذْخِرَ».
شرح الحديث :
Ebu Hurejre u ovom hadisu kazuje da je u vrijeme osvajanja Mekke, neki čovjek iz plemena Huza'a ubio čovjeka iz Huzejla, kao vid odmazde za ubijenog čovjeka iz predislamskog perioda. Zatim, prenosi da je Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, ustao i održao govor u kojem je pojasnio svetost Mekke koju je sačuvao pripadnika slona i Uzvišeni Allah je Svome Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem, dozvolio ratovanje u Mekki na jedan sahat. Ovdje se pod sahatom ne misli na precizirani sahat, nego na jedan dio dana tokom oslobođenja Mekke, tj. bila je dopuštena Poslaniku, sallallahu 'alejhi ve sellem, od jutra tog dana pa do ikindije. Poslije je svetost Mekke vraćena, tako da se drveće u haremu ne smije sjeći niti se lišće trgati, osim kada se radi o biljci izhiru. Izgubljenu stvar nije dozvoljeno uzimati u Mekki osim onome ko želi oglašavati njeno pronalaženje.