رفقه صلى الله عليه وسلم
از عايشه رضی الله عنها روایت است که می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم هرگز هيچ چيزی يا هيچ زن يا خدمتکاری را به دست خويش نزد؛ مگر زمانی که در راه الله جهاد می کرد. و اگر آسیبی از سوی کفار دید، برای خود انتقام نگرفت، مگر اينکه حرمت دين الله متعال شکسته می شد که در اين صورت به خاطر الله انتقام می گرفت.
عن عائشة -رضي الله عنها- مرفوعاً: «ما ضرب رسول الله -صلى الله عليه وسلم- شيئا قَطُّ بيده، ولا امرأة ولا خادما، إلا أن يجاهد في سبيل الله، وما نيِل منه شيء قَطُّ فينتقم من صاحبه، إلا أن ينتهك شيء من محارم الله تعالى، فينتقم لله تعالى».
شرح الحديث :
اخلاق رسول الله صلی الله علیه وسلم این بود که هرگز در هیچ زمانی حیوان یا زن یا خدمتکاری را نمی زد؛ حال آنکه عادت اغلب مردم زدن آنها بود. وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم بر خلاف جریان موجود در این موارد عمل می کرد، طبعا در سایر موارد این مساله را رعایت می کرد مگر اینکه در راه الله برای اعلای کلمه ی الله جهاد می کرد؛ و کسی آسیب و صدمه ای به ایشان نمی رساند، مگر اینکه برای خود انتقام نمی گرفت؛ چنانکه کفار در روز احد سر و دندان مبارکش را شکستند و گستاخی های دیگری داشتند، با این همه رسول الله صلی الله علیه وسلم گذشت و بردباری می کرد و انتقام نمی گرفت مگر زمانی که محارم الهی زیر پا شده و پرده ی آنها دریده می شد که در این صورت احدی را در این زمینه تایید نکرده و به حال خودش رها نمی کرد.