الأذكار للأمور العارضة
از عبدالله بن سَرْجس رضی الله عنه روایت است که می گوید: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم به سفر می رفت، از سختی های سفر و از پيش آمدها و تغييرات غم انگيز و از کاستی (و خواری) پس از فزونی (و ارجمندی) و نيز از دعای ستم ديده و از ديدن مناظر غم انگيز (و پيش آمدهای ناگوار) در مال و خانواده - به الله - پناه می بُرد.
عن عبد الله بن سَرْجِس -رضي الله عنه- قال: كان رسول الله -صلى الله عليه وسلم- إذا سافر يَتَعَوَّذ مِن وَعْثاء السَّفَر، وكآبة الـمُنْقَلَب، والحَوْر بعد الكَوْن، ودعوة المظلوم، وسُوء الـمَنْظَر في الأهل والمال.
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم از سختی های سفر یا از اینکه درحالی از سفر بازگردد که غمگین است و برای مال و خانواده اش حادثه ای ناگوار پیش آمده باشد به الله پناه می برد. همچنین از فاسد شدن احوال به الله پناه می برد و از الله می خواست که او را از دعای مظلوم و ستم دیده نجات دهد.